100 AİLƏYƏ YENİ SU XƏTTİ ÇƏKİLİB

Son vaxtlar rayon mərkəzində olduğu kimi kəndlərimizdə də quruculuq, abadlıq işləri mütəmadi şəkildə davam etdirilir.
Kəndin mərkəzində vurulmuş subartezian quyusundan 100 evə su xətti çəkilib, sayğaclar quraşdırılmışdır. Sakinlər içməli su sarıdan əziyyət çəkmirlər. Su xətti çəkilməyən evlərə də su çəkilməsi işləri davam etdirilir.

Kənddə 573 evə qaz xətti çəkilib. Hazırda mənzillərin yarıdan çoxunda tənzimləyici və sayğac quraşdırılmışdır. Fərdi yaşayış evlərində sayğaclaşma işləri davam edir.
Yaxın günlərdə kənd sakinləri mavi yanacaqdan istifadə edəcəklər.

Torpaqlarımızın bütövlüyü uğrunda canlarından keçib şəhid olan vətən oğullarımızın ailə üzvləri–Rəna Hüseynova və Tamella Əhmədovaya dövlət hesabına fərdi yaşayış evləri tikilib təhvil verilmişdir. Evlərin hər biri 2 otaq, 1 yardımçı binadan ibarətdir (mətbəxdən). Şəhid ailələri onlara göstərilən bu qayğıya görə ölkə başçısına minnətdarlıqlarını bildirirlər.

Nüşabə Baxşəliyeva bu il ailə üzvləri ilə birlikdə 2 qutu baramaqurdu toxumunu götürüb bəsləmişdir. Bu sahədə yaxşı təcrübəsi olan kənd sakinləri barama qurdlarını nümunəvi qaydalar əsasında becərdikləri üçün dövlətə 125 kiloqram yüksək keyfiyyətli barama təhvil vermişlər. Ailə üzvlərinin məqsədi gələn il qutuların sayını artırmaqdır.
Bu məqsədlə onlar ipək qurdlarının normal yemləndirilməsi üçün çəkil bağlarını xeyli genişləndirmək fikrindədirlər.

Haqqında yazmaq istədiyim, hamı kimi mənim də şəxsiyyətinə çox böyük hörmət bəslədi- yim bir insandır. Təxminən bir neçə il əvvəl onun barəsində kiçik bir məqalə işləmişdim. Bu gün yazmağımın səbəbi isə onun fəxri ada layiq görülməsi, ölkə rəhbərinin sərəncamı ilə “Dövlət qulluğunda fərqlənməyə görə” medalı ilə təltif olunmasıdır.
Hamının hörmətini qazanmış bu insan rayon statistika idarəsinin rəhbəri Ədalət Məmmədovdur. Ədalət müəllim, haqqında həmişə xoş sözlər söylənilən dövlət qulluqçularından sayılır. O, çox da böyük olmayan bir kollektivə rəhbərlik edir. Kollektivin çalışdığı sahəni rayonun güzgüsü adlandırmaq olar. İctimai mühitdə elə sahələr var ki, onlarsız həyatımızı təsəvvür etmək qeyri-mümkündür. Məktəbsiz-müəllimsiz təhsilimiz olmadığı, xəstəxanasız-həkimsiz sağlamlıqdan danışılmadığı kimi məlumatsız-rəqəmsiz statistikamız yoxdur. Elmin, texnikanın gündən-günə inkişaf etdiyi bir zamanda statistikamız da öz yerində saymayıb. O, elektron formaya, onlayn sistemə keçib. Bunu rayon rəhbərliyinin təşəbbüsü ilə Prezident tərəfindən yüksək mükafata layiq görülmüş Ədalət müəllimlə söhbətimiz zamanı bir daha təsdiq etdi və dedi:
–Ölkədə aparılan islahatlar statistika sahəsindən də yan keçməyib. Hamıya məlumdur ki, son illərə kimi bizim idarəmiz uyğun olmayan binada yerləşirdi, köhnə avadanlıqlardan istifadə edilirdi. Hazırda yüksək standartlara cavab verən, hər cür müasir avadanlıqlarla təchiz olunmuş idarəmiz var. Artıq bütün məlumatları elektron sistemlə işləyirik. Onu da bildirim ki, hələ 2014-cü ildə mənə Dövlət Statistika Komitəsinin sərəncamı ilə Dövlət Qulluğunun kiçik müşaviri ixtisas dərəcəsi verilib. Daha ətraflı »

QAYĞI VARSA, YAŞAMAĞA DƏYƏR

Xanoğlan kişi həyatında birinci dəfəydi ki, təyyarəyə minirdi. Qızı Könül əl çəkməmişdi. Demişdi ki, Astanaya gəlib bizim həyatımızla tanış ol, bu şəhərin görməli yerlərinə bax. Axı, bütün ömrün boyu başın işdən açılmayıb ki, görəsən dünyada nə var, nə yox. İndi əsl istirahət etmək vaxtıdır.
Xanoğlan kişi ürəyində qızı ilə razılaşırdı. Düşündü ki, Könül düz deyir. İllər uzunu müxtəlif sahələrdə bənna, rəngsaz, suvaqçı işləyəndə o, bax, belə günləri, övladlarının xoş güzəranını gözləri qarşısına gətirib, yorulmaq bilmirdi. Bağında ən nadir meyvələri əkib, barını gözləyən bağban kimi, uşaqlarının bəhrəsini görmək istəyirdi. Təyyarə Astana şəhərinin hava limanına çatmışdı. Hələ enməmişdən şəhərin gur işıqlarını görən ata ürəyində çox sevindi. Bax, bu işıqların arasında onun övladının da isti, xoşbəxt yuvasının işığı var.
Hava limanında onu bütün ailə qarşılayırdı: kürəkəni İlqar, qızı və üç nəvəsi–Rəşad, Arzu, Ruslan.
İlqar Rzayevin ailəsi Qazaxıstanda Azərbaycanı ləyaqətlə təmsil edən ailələrdəndir. İlqar müəllim özü vergi müfəttişidir, Rəşad Malaziyada ali məktəb bitirib və yaşadığı ölkənin Prezident Administrasiyasında çalışır. Arzu hüquqşünasdır. Sonbeşik Ruslan da bu ixtisası seçib. Hazırda universitetin hüquq fakültəsində təhsil alır.
Ailə üzvləri Qazaxıstanda Azərbaycan diasporu ilə sıx əlaqə saxlayırlar. Astanada qonaq olan azərbaycanlıları, xüsusən də mədəniyyətimizi təmsil edənləri evlərinə aparır, onları xalqımıza məxsus qonaqpərvərliklə qarşılayırlar. Aşıq Ədalət, Yusif Nəğməkar və başqaları dəfələrlə bu ocağın qonağı olublar.
Ata üçün övladının yaxşı gününü görməkdən böyük xoşbəxtlik nə ola bilər? Hava limanından qızının evinə gələnədək yolboyu Xanoğlan kişi bu barədə düşünür, xəyalən keçmişə qayıdır, uşaqlarını necə əziyyətlə böyütdüyünü xatırlayırdı. Daha ətraflı »

GÜNƏŞ QƏLBLİ İNSAN

Bir əlində çanta, o birində jurnal tutmuş qadın dəhlizlə asta-asta addımlayır. Gözləri yerə zillənmiş bu qadın sanki addımlarını sayırdı, ya da izah edəcəyi fənni təkrarlayırdı. Xəyallar içində sinif otağının qapısına necə çatdığından xəbəri olmadı. Elə bil qapı öz-özünə açıldı və onu xəyaldan ayırdı. Sinif otağına daxil olaraq ayaq üstə dayanmış uşaqlara salam verdi və əlindəki çanta ilə jurnalı masanın üzərinə qoydu. Əyləşin,–deyərək hamını nəzərdən keçirdi. Elə bil bu nəzərlərlə ayırd etdi ki, şagirdlərin dərsə hazırlığı hansı vəziyyətdədir. So-ruşacağı dərs barədə sorğu-suala başladı.
Şəhər 6 saylı tam orta məktəbin dil-ədəbiyyat müəllimi Xalidə Quliyevanı hər dəfə sinif otağına daxil olarkən beləcə görmək olar.O , 1976-cı ildə Azərbaycan Pedaqoji İnstitutunun (indiki N.Tusi adına pedaqoji universitet) filologiya fakültəsini bitirdikdən sonra ilk işə başladığı gündən indiyə kimi beləcə davam edir. Bir ömrə bə-rabər 40 il!
Bu illər Xalidə müəllimə nələr verdi, onun yaddaşında hansı izlər buraxdı? Elə bu sualla ona müraciət etdim.
Gülümsünərək selofan paketə yığılmış diplomları, sertifikatları, Fəxri Fərman və təşəkkürnamələri çıxarıb göstərdi: “Hələ yarısı da evdə qalıb, bəzilərini gətirdim”,–dedi.
Bir ömrün 40 ilini özündə əks etdirən bu əlvan rəngli kağızlar sanki xəfifcə pıçıldayırdı. Daha ətraflı »

Nəcməddin Savalanov İmişli rayonunun Göbəktala kəndində 1985-ci ilin 26 fevralında dünyaya gəlmişdi. O, üç qardaşın ortancılı idi. Uşaqlıqdan onu qardaşlarından fərqləndirən bir cəhət varıydı, o da hərbçi olmaq arzusu idi. Bu arzu ilə yaşamağının səbəbi isə 2 əmisinin hərbçi olması idi…O, əmisinin əsgər papağını başına qoyub, güzgüyə baxıb deyirdi: “ Mən də əmim kimi komandir olacam”.
…Quş qanadlı illər bir-birini əvəz etdikcə Nəcməddin də arzularının dalınca qanadlanıb uçurdu. Səkkizinci sinfi bitirdikdən sonra Cəmşid Naxçıvanski adına hərbi məktəbə daxil oldu. Sonra Heydər Əliyev adına Hərbi Komandirlər Məktəbində təhsilini davam etdirdi. İlk iş yerinə leytenant rütbəsi ilə başlayan Nəcməddin ayrı-ayrı hərbi hissələrdə komandir, qərargah rəisi işləyib. Həmişə də üzərinə düşən vəzifənin məsuliyyətini dərk edərək Vətən qarşısındakı borcunu ləyaqətlə yerinə yetirib.
Nəcməddin 4 yaşında olarkən atasını itirmişdi. Atasının 31 yaşı olarkən avtomobil qəzası nəticəsində dünyasını dəyişmişdi. Anası Ramilə müəllimə yaşadıqları Göbəktala kəndindəki orta məktəbdə sinif müəllimi işləyərək ailənin yükünü öz çiyinlərinə götürmüşdü. Övladlarının üçünə də həm ata, həm ana qayğısı göstərərək ərsəyə çatdırmışdı. Hər üçü ailəli idi. Ana övladlarından güc-qüvvət alaraq yaşayırdı. Lakin cəbhə bölgəsində olduğu üçün oğlu Nəcməddindən nigaran idi. Sən demə bu narahatçılıq nahaq deyilmiş Ramilə ananın ürəyinə qara fikirlərin gəlməsi onun hissiyatından qaynaqlanırmış.
Aprelin 2-də Tərtər rayonunun Qapanlı kəndində düşmən təxribatının qarşısını almaq üçün döyüş tapşırığını yerinə yetirən bu vətənpərvər oğlan ağır yaralanır. Döyüş yoldaşı Nəcmulla Əliyev deyir: Daha ətraflı »

Oktyabrın 29-da Azərbaycan Respublikasının Zəngilan rayonunun Ermənistan Silahlı Qüvvələri tərəfindən işğal edilməsinin 20 ili tamam olur.
1988-ci ildən 1993-cü ilin noyabrınadək düşmənə baş əyməyən, yağı hücumlarına sinə gərən, yüzlərlə şəhid verən Zəngilan işğala məruz qalan ən sonuncu rayon olub.
Qubadlı və Cəbrayıl rayonlarının işğalı nəticəsində mühasirəyə düşən Zəngilan əhalisi çıxış yolunu Araz çayından İran ərazisinə keçməkdə görüb. Əks təqdirdə ikinci bir Xocalı hadisəsinin baş verməsi qaçılmaz olacaqdı. Zəngilan Birinci Qarabağ müharibəsində 188 şəhid verib, bu günədək rayonun 44 sakini itkin düşmüş sayılır. Bakı-Culfa-Naxçıvan dəmiryolunun üzərində yerləşən bu rayon mühüm strateji əhəmiyyətə malikdir.
Ərazisi 707 kvadratkilometr, əhalisi isə 35 mindən çox olub. Rayonun iqtisadiyyatının əsasını kənd təsərrüfatı – üzümçülük, tütünçülük və heyvandarlıq təşkil edib.
İşğal olunmazdan əvvəl bir şəhər, bir qəsəbə və 83 kənddən ibarət olan Zəngilanda 9 məktəbəqədər müəssisə, 19 ibtidai məktəb, 15 orta məktəb, bir texniki peşə və musiqi məktəbi, 35 kitabxana, 8 mədəniyyət evi, 23 klub müəssisəsi və 22 kinoqurğu var idi.Bütün Avropada ən böyük çinar meşəsi də bu rayonda idi. İndi düşmən baltasına tab gətirə bilməyən həmin çinarları ermənilər doğrayaraq xarici ölkələrə satırlar. Digər qiymətli ağaclar, molibden, mərmər, qızıl, qranit və başqa yeraltı sərvətlər də hazırda ermənilər tərəfindən talan edilir. Rayon ərazisində 1974-cü il də yaradılan Bəsitçay Dövlət Təbiət Qoruğunun bərbad vəziyyətə salındığı barədə məlumatlar var. Qoruq ərazisindəki qiymətli ağacları kəsib-doğrayan ermənilər onlardan mebel sənayesində istifadə etməkdədirlər.
Zəngilanın ərazisi arxeoloji və memarlıq abidələri ilə də zəngindir. Onlardan ən böyüyü “Şəhri Şərifan” adı ilə tanınan orta əsr şəhərinin xarabalıqlarıdır.

Birinci Dünya müharibəsi (1914-1918) 15 milyon insanın həyatına son qoydu. Müharibənin bütün dəhşətlərini görmüş Avropa xalqları birgə bəyanat qəbul etdilər: “Müharibə olmasın!” Birinci Dünya müharibəsinin yekunlarına həsr olunmuş Versal sülh konfransında (1914) sülhü müdafiə etmək naminə beynəlxalq birliyin yaradılması ideyası irəli sürüldü. Bu ideyanın müəllifi ABŞ prezidenti Vudro Vilson idi. Bu təklif konfrans iştirakçıları tərəfindən rəğbətlə qarşılandı və Millətlər Cəmiyyəti adlanan beynəlxalq təşkilat yaradıldı. Bu təşkilat elə yarandığı ilk gündən çətinliklərlə qarşılaşdı. ABŞ Senatı Vilsonun Millətlər Cəmiyyətinə daxil olmaq barədə təklifini rədd etdi. SSRİ yalnız 1933-cü ildə bu təşkilata daxil oldu, lakin tezliklə – 1939-cu ildə Finlandiya ilə müharibədə təqsirləndirilərək oradan qovuldu. 1939-cu ildə Almaniya Çexoslovakiya və Polşaya soxuldu. Bununla da İkinci Dünya müharibəsi başlandı. Bu, Millətlər Cəmiyyətinin dağılması demək idi.
İkinci Dünya müharibəsi (1939-1945) başa çatanda dünya xalqları bir daha qətiyyətlə dedilər: “Müharibə olmasın!” Bu dəfə müharibə 60 milyon insanın həyatına son qoymuşdu. Əbədi sülhü bərqərar edib möhkəmləndirən yeni bey-nəlxalq birliyin yaradılması zərurəti meydana çıxdı. Daha ətraflı »