“Konstitusiya və Suverenlik İli” ilə bağlı, Tərtər rayon İcra Hakimiyyətinin Tədbirlər Planına uyğun olaraq, Azərbaycan Respublikasının dövlət suverenliyinin və ərazi bütövlüyünün bərpası uğrunda şəhid olmuş şəxslərin ailələrinin və qazilərin sosial qayğılarının öyrənilməsi və həlli istiqamətində tədbirlərin davam etdirilməsi məqsədilə Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Müstəqim Məmmədov YAP rayon təşkilatının sədri Eldar Əsədovla birlikdə rayonun Mamırlı kəndində Birinci Qarabağ müharibəsi şəhidi Məmmədov Vüqar Telman oğlunun ailəsini ziyarət edib, ailənin qayğıları ilə maraqlanıb.
Görüşdə mülki şəhid Xaliq və Elşən Abbasov qardaşlarının atası Asif Abbasov, mülki şəhid Pərviz Orucovun anası Dilrubə Orucova, Birinci Qarabağ müharibəsi şəhidi Etibar Heydərovun həyat yoldaşı Heyran Heydərova, Birinci Qarabağ müharibəsi əlili İsrail Məmmədov və “Azərbaycan bayrağı ordenli” Vətən müharibəsi iştirakçısı Elnur Salahov da iştirak ediblər.
Şəhid Məmmədov Vüqar Telman oğlu 1964-cü il dekabr ayının 31-də Tərtər rayonunun Mamırlı kəndində anadan olmuşdur. Orta təhsilini həmin kənd orta məktəbində aldıqdan sonra 1983-1985-ci illərdə keçmiş Sovet Ordusu sıralarında xidmət etmişdir. Qarabağ uğrunda müharibə başlayan vaxt Tərtər rayonu Qaz İstismarı İdarəsində çilingər işləyirdi. Tərtər rayon Hərbi Komissarlığı tərəfindən Milli Ordu sıralarına səfərbərliyə çağırılıb və N saylı hərbi hissənin tərkibində erməni faşistlərinə qarşı Qarabağ uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak edib. 29 dekabr 1993-cü ildə Ağdərə bölgəsində Dəstəgül kəndi uğrunda gedən döyüşlərdə şəhid olub.
Evli idi. Mamırlı kənd qəbiristanlığında dəfn edilib.

“YENİ TƏRTƏR”

“Bütövlükdə Azərbaycan xalqına qarşı yönəldilmiş Xocalı soyqırımı öz ağlasığmaz qəddarlığı və qeyri-insani cəza üsulları ilə bəşər tarixində bir vəhşilik aktıdır. Bu soyqırımı, eyni zamanda, bütün bəşəriyyətə qarşı tarixi bir cinayətdir. Xocalı faciəsi – Ermənistanın millətçi, vəhşi qüvvələri tərəfindən Azərbaycana qarşı edilən soyqırımıdır – vəhşiliyin görünməmiş təzahürüdür”.
                                                                                                                              Heydər Əliyev, Ümummilli Lider

Tərtər rayonunda 26 fevral–Xocalı soyqırımına həsr olunmuş anım mərasimi keçirilib.
Tədbirdə Tərtər Rayon İcra Hakimiyyəti başçısının birinci müavini Elvin Umudov, hüquq-mühafizə orqanlarının rəhbərləri, YAP rayon təşkilatının və rayon Ağsaqqallar Şurasının sədrləri, idarə, müəssisə, təşkilat kollektivləri, şəhid ailələri, qazilər, müharibə veteranları və rayon ictimaiyyətinin nümayəndələri iştirak ediblər.
Anım tədbirində öncə Qafqaz Müsəlmanları İdarəsinin səlahiyyətli nümayəndəsi, Tərtər Cümə Məscidinin imamı Sadiq Cəfərov Xocalı şəhidlərinin ruhuna dualar oxuyub. Sonra tədbir iştirakçıları Şəhidlər Abidə Kompleksinin önünə gül dəstələri düzüb, məktəblilərin faciəyə həsr olunmuş rəsmlərindən ibarət sərgiyə baxış keçiriblər.

“Peşə təhsilinin şəhid məzunları”

Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin və Tərtər Peşə Məktəbinin təşkilatçılığı ilə məktəbdə “Peşə təhsilinin şəhid məzunları” kitabının təqdimat mərasimi keçirilib.
Tədbirdə rayon icra hakimiyyətinin nümayəndələri və peşə məktəbinin kollektivi ilə yanaşı şəhid ailələri, müharibə veteranları, Vətən Müharibəsi Qəhrəmanı Azər Abdullayev və Azərbaycan Vətən Müharibəsi Veteranları İctimai Birliyinin Regional şöbəsinin sədri Vidadi Məmmədzadə iştirak ediblər.
Öncə şəhidlərimizin əziz xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edilib.
Təqdimatı giriş sözü ilə açan rayon icra hakimiyyəti başçısı aparatında İctimai-siyasi və humanitar məsələlər şöbəsinin müdir müavini Zabil Paşayev kitab haqqında məlumat verib, gənclərimizin 44 günlük Vətən müharibəsində göstərdikləri qəhrəmanlıqlardan söhbət açıb. Zəfər tariximizi yazan igid oğullarımızın, eləcə də peşə məktəbinin məzunlarının döyüş yoluna həsr olunmuş bu kitabın gənclərin hərbi-vətənpərvərlik tərbiyəsi istiqamətində önəmli rol oynayacağını bildirib. Kitabda Tərtər Peşə Məktəbinin 34 nəfər şəhid məzunu haqqında da yazıldığı qeyd olunub. Daha ətraflı »

ANA QƏLBİ

Valideynlər övladları arasında fərq qoymazlar. Eyni qayğı, eyni sevgi və əziyyətlə böyüdürlər onları. Ancaq gəlin etiraf edək ki, ailədə sonbeşik övladın yeri bambaşqadır.
Mircəfər kişinin ailəsində də Mirsədi belə bir məhəbbətlə sevilirdi. Fərqli uşaq idi, məqsədyönlüydü, çalışqan idi. Valideynlərini xırda bir hərəkəti ilə məyus etməyə qıymazdı.
Mircəfər kişi onun haqqında keçmiş zamanda danışa bilmir:
– Şəhidlik anlayışı çox müqəddəsdir. Torpaq, vətən, xalq yolunda özünü qurban vermək ölüm deyil, ölümsüzlükdür, əbədi həyatdır. Bu fikirlə yaşadığım üçün Mirsədini həmişə yanımda hiss edirəm. Onun körpəliyi, gəncliyi, orduda xidmət etdiyi günlər hər an xəyalımda canlanır. Bu xatirələr indi ömrümün mənasıdır, həyatda mənə güc verən, yaşadan amildir.
Ana ürəyində xatirələr daha çoxdur. Səadət xanım deyir:
–Hara getsə, körpə uşaq kimi yanıma tələsirdi. Mirsədi vaxtının çoxunu evimizdə keçirməyi xoşlayırdı. Çünki bilirdi ki, qapımızdan içəri girməyincə, rahat olmuruq. O isə heç vaxt bizi incitmək istəmirdi. Deyirdi, ana, həmişə üzün gülsün, onda evimiz işıqlı olur. Otağından çoxlu bayraq asmışdı, idmanla məşğul olurdu ki, boyu uzansın. Özünü hərbçi həyatına hazırlayırmış balam… Biz bunlardan xəbərsiz idik. Onun hərəkətlərinə adi uşaq marağı kimi baxırdıq.
Bu hazırlıq uşaq marağından irəli gəlmirdi. Umudlu həsrətindən yaranırdı. Heç zaman Umudlunu görməyən bir uşaq özünü düşmənlə mübarizəyə hazırlayırdı. Daha ətraflı »

Şəhid analarının yaralı qəlbini ovutdu, özü də şəhidliyə ucaldı

Düşünəndə ki, torpaq uğrunda necə və neçə igidlər həlak olub, az qala o torpağı hər gün qucaqlamaq, öpüb gözünün üstünə qoymaq istəyirsən… Onların hər birinin qarşısında sayğı duruşunda durmaq istəyirsən, amma görürsən ki, yenə də azdır. Belə igidlərimizdən biri də Tərtərimizin fəxri, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Elman Hüseynovdur. Hüseynov Elman Süleyman oğlu 28 fevral 1952-ci ildə Tərtər rayonunun Azad Qaraqoyunlu (İlxıçılar) kəndində doğulmuşdur. 1985–1988-ci illərdə Tərtər rayon Xalq Deputatları Soveti İcraiyyə Komitəsi sədrinin birinci müavini, 1988–1990-cı illərdə Tərtərçay Hidroqovşağı İstismarı İdarəsinin rəisi, sonra isə rayon Partiya Komitəsində təlimatçı vəzifələrində çalışmışdır. Dəfələrlə rayon sovetinə deputat seçilmişdir.
Elman müəllim Tərtərdə ilk döyüşə atılan qəhrəmanlardan biri idi. O, pərakəndə olan bütün döyüşçüləri bir yerə toplamağı bacarmışdı. Bərdə, Tərtər, Seydimli batalyonlarını birləşdirən komandir olmuşdu.
Hər zaman Tərtərin qəhrəman oğulları haqqında söhbət düşəndə, mən onun adını çəkmək istəyirəm.
Elman Hüseynov haqqında xatirələri ilk olaraq atamdan eşitmişdim. Bu yazı ilə bağlı yenə də atama, onun batalyonunda döyüşən insana suallar verdim və atamın cavablarından başa düşdüm ki, həqiqətən bir qəhrəman itirmişik.
Öyrəndim ki, “Tərtər Özünümüdafiə Batalyonu”nun komandiri Elman Hüseynov çox ziyalı bir insan idi. Onun yanında döyüşçülər qorxu bilməzdi. Danışığı, hərəkətləri çox səliqəli idi. Əsgərlərinin yanında uzandığını, durduğunu heç kim görməzdi.
“Tərtər Özünümüdafiə Batalyonu”nun yaranmasında böyük əməyi olub. Daha ətraflı »

Tərtər Rayon İcra Hakimiyyəti başçısının birinci müavini Elvin Umudov Qafqaz Müsəlmanları İdarəsinin səlahiyyətli nümayəndəsi, Tərtər Cümə Məscidinin imamı Sadiq Cəfərov və aparatın məsul əməkdaşları ilə birlikdə rayonun Mamırlı kəndində Birinci Qarabağ müharibəsi şəhidi Müşviq İsmayılovun anası Rəqiyyə İsmayılovanın yas mərasimində iştirak edib, mərhumun ailə üzvlərinə başsağlığı verib.
Müşviq İsmayılov 1971-ci il dekabr ayının 31-də Tərtər rayonunun Mamırlı kəndində anadan olmuşdur. Həmin kənd orta məktəbini bitirib və keçmiş Sovet ordusu sıralarında həqiqi hərbi xidmətdə olmuşdur. Hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra yaşadığı doğma kənddə kolxozçu işləyib. 1993-cü ilin noyabr ayında rayon hərbi komissarlığı tərəfindən Milli Ordu sıralarına səfərbər edilib. Xidmət etdiyi Milli Ordunun N saylı hərbi hissəsinin tərkibində erməni faşistlərinə qarşı Ağdərə bölgəsində gedən döyüşlərdə iştirak edib. 5 may 1994-cü ildə Ağdərə rayonunun Həsənqaya kəndi uğrunda gedən döyüşdə şəhid olub.
Subay idi. Mamırlı kənd qəbiristanlığında dəfn olunub.
Mərhumun yaxınları onların ailəsinə göstərilən qayğıya görə təşəkkür ediblər.

ANCAQ BİZ BU FACİƏNİ UNUTMAYACAĞIQ VƏ UNUTDURMAYACAĞIQ

ƏDALƏT GEC-TEZ ÖZ YERİNİ TAPIR

Bəzən zaman dayanır, bəzən gecə sonsuzadək uzanır… Fevralın 25-dən 26-na keçən o qaranlıq gecə də belə idi – sonsuz bir dəhşət, sönməyən bir alov. O gecə Xocalı yandı, külə döndü, fəryadını göylərə sovurdu. Lakin nə göy üsyan etdi, nə yer titrədi. Dünya susdu…
Xocalı – Qarabağın döyünən ürəyi, Azərbaycanın qan yaddaşı. O, təkcə bir şəhər deyil, bir millətin qanına, göz yaşına və səssiz harayına çevrilmiş bir ad oldu. 1992-ci ilin o qış gecəsində Xocalı tarixdən silinmək istəndi, lakin unudulmaz oldu.
Xocalı şəhəri 1988-ci ildə başlayan Qarabağ münaqişəsindən əvvəl Qarabağın strateji əhəmiyyətə malik və ən füsunkar guşələrindən biri, igidlərin yurd yeri idi. Bura təkcə evlərin, məktəblərin, küçələrin deyil, həm də arzuların, xəyalların yaşadığı bir şəhər idi. Amma düşmən buranı yalnız bir torpaq parçası kimi gördü. Şəhər 1991-ci ilin oktyabr ayından mühasirəyə alınmış və blokada şəraitində yaşayırdı. Fevralın ayazlı gecəsi Xocalının bağrına dağ çəkdi. Ətrafı dörd bir yandan mühasirəyə alınan şəhərin son ümid işıqları da söndü. Yollar bağlandı, qapılar sındırıldı, günahsızlar qurban seçildi.
1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə Xocalı soyqırımı baş verdi – elə bir soyqırımı ki, onun qanlı izləri nə tarixdən, nə də zamanın yaddaşından silinə bilmədi. Ermənistan silahlı qüvvələri keçmiş SSRİ-nin 366-cı motoatıcı alayının köməyi ilə Xocalıya hücum edərək bəşəriyyətin vicdanını ləkələyən bir qətliam törətdi. Uşaqların qışqırığı, anaların fəryadı, torpağa qarışan göz yaşları bu torpağın sükutunda əbədi iz buraxdı. Qanla yazılacaq bir səhifəyə çevirdi. Daha ətraflı »

Xocalı faciəsi qan yaddaşımızdır. İndi Azərbaycan xalqı Xocalının işğal tarixini yox, azad olunduğu günü qeyd edir.
Xocalılar öz yurd-yuvalarına qalib xalqın qalib camaatı kimi qayıdırlar. Başları uca. Əliyalın, gözüyaşlı soyuq qış günündə öz ocaqlarından didərgin düşmüş Xocalı sakinləri gözlərində sevinc yaşları, ürəklərində qürur hissi, başları dik evlərinə dönürlər.
1992-ci ilin fevral ayında ermənilər yer üzərində heç yerə sığmayan qətliam törətdilər. Suyumuzu içib çörəyimizi yeyən insanlar bizə düşmən oldular. Ancaq 44 günlük Vətən mühari-bəsi zamanı Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi altında Şanlı Ordumuz öz qisasını döyüş meydanında düşmənlərdən aldı. Onların keçilməz sandığı səngərləri dağıtdılar, 32 ildə özününküləşdirdikləri, darmadağın, talan etdikləri torpaqlarımızdan düşməni qovdular. 2023-cü ildə antiterror əməliyyatı zamanı Xocalı şəhəri düşməndən azad edildi. Tarixi və əzəli torpaqlarımız öz sahiblərinə geri qayıtdı. Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyev 15 oktyabrda Xocalıda üçrəngli bayrağımızı ucaltdı.
Bu günlərdə isə Prezident İlham Əliyev xocalılarla Ballıca kəndində görüşdü, onların evlərinin qonağı oldu, ürək sözlərini dinlədi.
Artıq Xocalı çiçəklənir. Sanki torpaq da, daş da, ağaclar da hiss edir ki, camaatı geri dönür. Elə bil Xocalı insanların üzünə gülümsəyir.. Darmadağın edilmiş, xarabalığa çevrilmiş Xocalını bu gün öz əvvəlki vəziyyətindən də gözəl qurub yaradırlar. Bu yazın gəlişini Xocalı öz sakinlərilə qarşılayacaq. Bu bahar onun üçün başqa cür olacaq. Daha ətraflı »

BURADA TORPAQ DA, SƏMA DA BAŞQADIR

Güldanə ana maşından düşüb ayağını torpağa qoydu. Sanki diksindi. Tez ayağını götürüb bir addım geri çəkildi. Bu da kömək eləmədi. Bəli, bura torpaq idi. Amma eyni zamanda adi torpaq deyildi. Şəhid qanları ilə yoğrulan torpaq idi.
Burada ehtiyatla yerimək lazımdır ki, şəhid ruhları inciməsin, qanla suvarılan çiçəklər əzilməsin. Bura Talışdır, bura Suqovuşandır. Burada onun oğlu Tural, Turalın döyüş yoldaşları döyüşüb. Qəhrəmanlıq göstərib əbədiyyətə qovuşublar. İndi onların müqəddəs ruhları ba-şımızın üstündə, bu aydın, masmavi səmalarda qərar tutub.
Ana başını qaldırıb səmaya baxdı. Səma elə maviydi ki… O, belə maviliyi sanki birinci dəfə görürdü. “Yəqin burada səma da başqadır,” –düşündü ana. Ona görə ki, can-ciyərlərimiz son dəfə nəzərlərini bu səmaya dikib son sözlərini söyləyiblər. Bəlkə ona görə deyirlər ki, o müqəddəs şəhidlərimizin hər birinin üzündə donmuş bir təbəssüm olur, çöhrələrinə arzuların şirinliyindən doğan bir müqəddəs nur hopur.
Ana bir az da irəlilədi. Qarşıdan ona tərəf gələn bir neçə uşağı gördü. Əvvəl təəccübləndi. Uşaqlar burada neyləyirlər axı? Sonra xatırladı. Axı müharibədən 4 il ötüb. İndi Talışda yeni qəsəbə salınıb, məktəb var, həyat var, uşaqlar dünyaya gəlir, bağçaya gedir, məktəbdə oxuyurlar.
Amma vaxt var idi… Ana özü öz fikirlərindən diksindi. Bəli, vaxt vardı nankor ermənilər bu gözəl yerlərdə də ağalıq edirdilər. “Nə yaxşı ki, balalarımız onları bu yerlərdən qovdular”– deyə xəyalından keçirdi. Gözləri qarşısında buradakı şiddətli döyüş səhnələri canlandı. Sanki düşmən üzərinə şığıyan tankların, o tankların içindəki igidlərin səsini eşidirdi. İxtiyarsız pıçıldadı: “Hər birinizə qurban olum, balalarım. Nə yaxşı, nə yaxşı ki, siz bunu bacardınız. Nə yaxşı, bu yerlərə həyat verdiniz. Ruhunuz şad olsun, əzizlərim”. Daha ətraflı »

Vətənin o başı, bu başı olmadığı kimi, o torpaqda şəhid olan oğullarımızın da hansı rayondan olmasının fərqi yoxdur. Onların hamısı vətənin bütövlüyü uğrunda canlarından keçiblər. İstər Birinci Qarabağ müharibəsi, istərsə də İkinci Qarabağ müharibəsində şəhid olan igidlərimizin heç birini unutmamışıq. Onların xatirəsi daim bizlər üçün əzizdir. Hər zaman yad edir, gənc nəsillərin də onları tanımasını istəyirik.
Bu gün haqqında yazacağım şəhid Ağdərə rayonunun Umudlu kəndinin sakini Bağırov Şakir Əvəz oğludur. O da minlərlə vətən oğlu kimi rayonunun, kəndinin müdafiəsi zamanı şəhid olub.
Şəhidimizin bacısı Nəhayət xala qardaşı haqqında ürəkdolusu söhbətlər etdi:
– Biz ailədə 5 bacı, 3 qardaş olmuşuq. Uşaqlardan 4-cü, qardaşlarımdan isə ikinci uşaq Şakir olub. O, 1981-1983-cü illərdə Sovet ordusu sıralarında həqiqi hərbi xidmətdə olub. Hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra bir müddət kəndimizdə sürücü kimi işləyib. Daha son-ra isə ailəsilə birlikdə Rusiyaya köçüb. Qardaşımla orada yaşayıblar. Müharibə vaxtı anam ağır xəstə idi. Qardaşlarım vətənə qayıdırlar və döyüşlərə qoşulurlar. Həmin vaxt kəndimiz ermənilər tərəfindən mühasirəyə alınmışdı. Bizi çıxarıb Ağdamda qohum evinə yerləşdirdilər. Şakir müharibəyə getməmişdən öncə bütün qohumlarıyla görüşdü, halallaşdı, sonra getdi. Qardaşım Möhübbət isə hərbidə maşın sürürdü. Əsgərlərə ərzaq aparırdı. Daha ətraflı »