BU GÜN DƏ DÖYÜŞ RUHUNDADIR
Cabbarov Əfqan Cabbar oğlu Qarabağ müharibəsi veteranıdır. O, 1955-ci ildə o zamankı “Bakı fəhləsi” kolxozunun Qaradağlı kəndində anadan olub. Gəncliyi Qarabağ savaşının qızğın dövrünə təsadüf edib. Şuşa Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda təhsil alırdı. 1992-ci ildə həmin texnikumun iqtisadiyyat fakültəsini bitirdi. Sumqayıt şəhərindəki “TES-2” zavodunda operator vəzifəsində çalışdı. Bir müddətdən sonra hərbi xidmətə yollandı və Belorusiyada 2 il əsgəri xidmət çəkib doğma Tərtərə qayıtdı. Yaşadığı kənddə təsərrüfat işləri ilə məşğul oldu, maşınla pambıq yığdı.
Bu söylədiklərimi Əfqan Cabbarov danışıb. Özü haqqında məlumatları verdikdən sonra Qarabağ uğrunda gedən döyüşlərdəki xidmətindən söz açmasını xahiş etdim. O dedi:
–Nə danışım, 90-cı illərin əvvəllərində güclü ordumuz yox idi, ölkədə hərc-mərclik hökm sürürdü. Nə qədər igid oğullarımız şəhid oldu, itkin düşdü, əlil oldu. Üstəlik torpaqlarımızın yad əllərə keçməsi adamı sarsıdır. Daha ətraflı »


İbtidai siniflərdə oxuyanda, müəllimimiz tez-tez bizi Kəlbəcərə gedən yolun kənarına gətirərdi. Yaz aylarında yolun hər iki tərəfində o qədər lalə bitərdi ki, biz bunların hansını dərəcəyimizi bilmirdik. Ora-bura qaçaraq, bu lalə dənizi ilə birlikdə uzaqda aydınca görünən Murova çatmaq, onun füsunkar gözəlliyinə qovuşmaq istəyirdik. Bir dəfə özümü unudub, möhkəmcə yıxıldım, dizlərim qanadı. Lalələrin üstünə qan töküldükcə, mən ağlayırdım. Birdən başımı qaldırıb Murova baxdım. Üfüqdən boylanan günəş onun ağ örpəyində bərq vururdu. Mənə elə gəldi ki, dağ sakitcə pıçıldayır: “Elə bilirsiniz bura çatmaq asandır? Bundan ötrü məni qorumaq, uğrumda qan tökmək lazımdır”.
“Çox şükür ki, Allah mənim ailəmə, ocağımıza Şələlə kimi mehriban, qocaq bir gəlin qismət edib”. Bu sözlər elə-belə deyilmiş sözlər deyil. Ömrünü yaxşı yaşamış, gözəl günlər görmüş, hazırda ahıl yaşda olan el ağsaqqallarımızdan biri–İsrafil Quluyevin razılıq etdiyi qayğıdan, böyüyə hörmətdən irəli gələn fikirləridir. Axı, ahıl yaşdakı insanlar bir az kövrək olur, hamıdan, hər kəsdən diqqət, qayğı umurlar. Ən əsası da onu övladlarından, gəlinindən, nəvə-nəticəsindən görəndə daha çox duyğulanırlar. O zaman ömür üstə ömür calanır.
Xalqımızın özünəməxsus adət-ənənələri, qanunları var. Bunlar nəsillər tərəfindən qorunub saxlandığı kimi, qanunlarımızın da həyata keçirilməsində dövlət orqanları öz səlahiyyətlərindən səmərəli istifadə etməyə çalışırlar. Belə dövlət orqanlarından biri rayon qeydiyyat şöbəsidir. Doğum tarixi, ad, soyad, valideynlik hüququ, ailə nikah, sağlam ailə hüquqları və nəhayətdə ölümün sənədləşməsi prosesləri əsasən qeydiyyat şöbələrində aparılır. Redaksiyanın iş planındakı mövzuyla bağlı rayon qeydiyyat şöbəsinin rəisi vəzifəsini icra edən Elşən Quliyevdən və aparıcı mütəxəssis Ayna Niftalıyevadan bəzi məlumatlar aldım.
Lakin bu “çıxdaş məhsul” yenidən yararlı ola bilər və normal həyata qayıda bilər. Əlbəttə, bunun üçün ona əsl kişi iradəsi lazımdır! Bu iradəni özündə tapa bilməyənlər ciddi müalicə yolu ilə yenidən insana dönmək xoşbəxtliyini yaşaya bilərlər. Narkomanlıqdan insanlığa dönən adamlar az deyil.
Biz babamızı çox sevirik. O, ailəmizin böyüyüdür. Babam bizi də, o biri nəvələrini də çox istəyir. Hər babamgilə gedəndə o bizə pay alır, bağlarından dadlı meyvələr yığıb verir. Ən əsası faydalı məsləhətlər verir. Məhiyyəddin babamızla fəxr edirik. Babam çox mehriban, gülərüz, gözəl xasiyyətli və qayğıkeşdir.
Azərbaycan Respublikası özünün ikinci müstəqilliyini bərpa etməsindən 25 il keçir. Bu illər ərzində ölkə başdan-başa dəyişib, tanınmaz olub. Ölkə vətəndaşları həm yeraltı, həm də yerüstü
Vətən torpaq uğrunda canlarından keçib şəhidlik zirvəsinə ucalan yüzlərlə oğullarımızdan biri də Zeynalov Elşən Allahverən oğludur.
Yeni ismarıclar