Bir dünyam varydı–könül dünyası,

Əcəb ad vermişdim dünyama–Dünya.

Saldı öz gününə, viranə qoydu,

Yaman əl gəzdirdi dünyama dünya.

Sənnən güclüydümü bir para qansız?

Kim dedi qan ağla, kim dedi qan sız?

Görəndə şad-xürrəm, görəndə qansız,

Həsədmi apardın dünyama, dünya?!

Dağıtdın , bələndi ömür-gün aha,

Talıb sahib idi hansı günaha?

İndi ha boylanım ötən günə, ha,

Bir də abad olmaz dünyam, a dünya.

Dəyən dəydimi

Dağlar, o ləzətlər, yaylaq, o dəmlər

Sıx alaçığında, dəyəndəydimi?

Dərədə baldırğan baş qaldıranda,

Döşdə dağ moruğu dəyəndəydimi?!

Gəldi bədnəzərin yaman gözünə,

Xəyanət də qatdı yaman gözünə.

İti bir ox kimi yaman gözünə

Alaçığın dəydi, dəyən dəydimi?

Oldum o çağlar ki, qonaq mən sizə

Doğmatək sarmaşan məndim, mən sizə.

Mən sizsizə döndüm, siz də mənsizə,

Talıbtək sizə də dəyən dəydimi?!

Dövran avamlığa dönüşdü hələ,

Nadana nizam nə, düzgü nə, Talıb?

Deyinmə, dərd verən verib çəkməyə,

Böl aya, həftəyə, düz günə, Talıb.

Dərdə libas deyib ulu köhnələr,

Mərdanə geyin ki, sən də köhnəl ər.

Qüssədən nəm çəksə solar, köhnələr,

Sər təmiz havaya, düz günə, Talıb.

Nə qəza ötüşməz, nə qədər hələ,

Nə qədər “bəlkə” var, nə qədər “hələ”.

Hədəf olacaqsan nə qədər hələ,

Bəşər əyri deyir düzgünə Talıb.

Yetişdirməz çəmən sözü, düz sözü,

Qəlbinnən dər bişmiş sözü, düz sözü.

İnci kimi, sədəf kimi düz sözü,

Qanan qiymət verər düzgünə Talıb.

Acı var

Təzadlıdı bu həyatda nə varsa,

Həm şirin var, həm gərəkli acı var.

Şirininə dodaq büzən toxları,

Acısına möhtac olan acı var.

“Tozdu” deyib, “çirkdi” deyib tox una,

İstəyər ki, ac qəlbinə toxuna.

Bu dünyanın vara həris toxuna

Əziz cannan şirin oldu acı var.

Qoy eşitsin qınayan da, yazan da,

Dediyini de məqamda, yaz anda.

Deməyin ki, Talıb haqlı yazanda

Acıdildi, sözlərində acı var.

Gözəli gözəl

Qələmim, dövrana, filana uyma,

Çirkini çirkin yaz, gözəli gözəl.

Canlıdı, cansızdı, fərqinə varma,

İlahi yaradıb gözəli gözəl.

Şahid olsa belə göz oxşamağa,

Gərək aldanmasın göz, oxşamağa.

Könül oxşamağa, göz oxşamağa

Quruca daşın da gözəli gözəl.

Qələm qələm olmaz, billəm yazmadan,

Günəşi Ay yazıb, Ayı yazma Dan.

Saxta görülmədən, saxta yazmadan

Qorusa əl gözü, göz əli, gözəl.

Talıb, şeriyyəti bir gözəl yaz san,

Gül sözlə özün də bir gözəl yazsan.

Bir sadə, bir şirin, bir gözəl yazsan,

Oxunar şerin də gözəli gözəl.

Gözümün nurunu aldı bu təklik,

Varsan nə yağında, nə tortasında!

Düzdü, ikimiz də cəhənnəmliyik;

Mən gendə yanacam, sən ortasında!

Qılıncdan beş-betər kəsərmiş nəzər,

Böhtannan, qarğışdan, şərdən əlhəzər!

Dərdlər ürəyimin üstündə gəzər,

Əcəl eşələnər tən ortasında.

Boş qaldı xəyalda qurduğum evcik,

Hər sevən taleyə düşməz elçilik.

Mən xırman çölündə xırda sərçəcik,

Qismətdən umduğum dən ortasında.

Yuxum səni tapıb-itirər hərdən,

Bəxtim röyalarda gətirər hərdən,

Bəbəklər şəklini tor görər hərdən,

Elə bil yurd salıb çən ortasında.

Sevgi tərk etdisə-ümid də sönər,

Göylərdən pərişan torpağa enər.

Fələk bayram edər, Şeytan sevinər,

Bacarsan, hicranın dön ortasında.

Daha, Vahid Əziz, əlləş canında.

Məhv etdin eşqini alovlarında

İndi, bacarırsan sən ortasında…

Getmisən…

Gülüm, axı hamı məni tanıyır,

Bilmədiyin nə öyrənib getmisən?

İndiyədək çəmən məni qınayır,

Çiçəklərə gileylənib getmisən.

Yar, olmaya canım sənə qəfəsmiş,

Aramızdan nə çatlayıb, nə əsmiş?

Bəlkə sevgi sənin üçün həvəsmiş?

Ətrafımda veyillənib getmisən.

Axı məni yoxun-varın bilirdin,

Al günəşin, ilk baharın bilirdin,

Saçlarımı zirvə qarın bilirdin;

Bəlkə elə o sellənib getmisən?

Bir zamanlar hər an dil-dil ötərdin,

Çeşmələrdən, bülbüllərdən betərdin.

Nə sevincin bəlli oldu, nə dərdin-

Nə hönkürüb, nə dillənib getmisən.

Sevənlərdir xatirələr qoruyan,

Torpaqları göz yaşıyla doyuran,

Yollar çoxdur insanları ayıran-

Hara baxsan, şaxələnib getmisən…

Tab edərdim məkrindəki qılınca,

O yaxşıydı – xəzəl olub solunca.  İstəsəydin, su atardım dalınca,

Göz yaşlarım səpələnib, getmisən…

İnciyib qızların göyçəyi mənnən…

Mən bu ağrıları çoxmu çəkərəm?

İnciyib qızların göyçəyi mənnən.

Özüm becərərəm, özüm əkərəm

Güllər barışdırsa çiçəyi mənnən.

Düşüb ayağına yenəmi gedim, Hansı ağbirçəyi minnətçi güdüm?

Deyəndə: “Nə alıb hədiyyə edim?”,

“Can” – dedi, ummadı heç nəyi mənnən.

Ömrümü əlimnən alsa da – mənim,

Qopub ləçək-ləçək solsa da – mənim,

İllərlə yanımda olsa da mənim,

Öyrənmir günahdan keçməyi mənnən…

Qəlbimi çəkdiyim həsrət üşüdür

Köksüm isitdikcə şəkillərini.

Yoxluğun yandıran olmazdı bu cür,

Yaman yada saldı bu gecə səni!

Səni xəyalımda tutub gedirəm,

Özgə kimim var ki, pənah gətirəm?

Qorxuram, özümü elə itirəm;

Boynuna sarmanam görüncə səni.

İstəklər kor edib, ümid qırmışam,

Şəkil var bozarır, daha yormuşam!

Evin bir küncündə evcik qurmuşam,

Tapantək çəkəcəm bu küncə səni.

Yuxuda lal-dinməz keçdin yanımdan,

Həyatda dözməzdim havalanmadan.

İnan ki, canını dırnaqlarımnan

Didərəm, yanımdan gedincə sənin.

Məhəbbət seliymiş, nə cür biləydim?

Apardı, daşlardan-daşlara dəydim

Hərdən düşünürəm: “Bəlkə öləydim,

Bu cür heyran olub sevincə səni?…”

Yaman yada saldı bu gecəm səni.

Baxma ki, sevgidən gözüm su içmir,

Ölüncə yolunu güdəcəm sənin…

Gözəl…

Quşlar boylanmaqda yuvalarından,

Aləmə nəğməli payları gözəl.

Əfəl gileylənər havalarından,

Yurdumun günləri, ayları gözəl.

Çölləri oyadar çağlayan seli,

Nəğmələr oxudar çiçəyi, gülü.

Şimşəyi, yağmuru, çiskini, yeli,

Büllur çeşmələri, çayları gözəl.

Qara daşından da bal çəkər arı,

Xarlayıb qurd salar dağların qarı.

Nəvələr sayanda ağsaqqalları-

Titrək barmaqlarda sayları gözəl.

Tarın, kamançanın xoş avazına?

Göz qoy oğlanına, boylan qızına,

Mübarək soyları, boyları gözəl!

Heyranam millətim yaşadan dilə,

Var olsun xalqımı oxşadan gülə!

Yallısız olanı görmədim hələ,

Elin nişanları, toyları gözəl.

Arzusu çin olsun sevənlərinin,

Ömrü gülşən olsun qızın, gəlinin.

Ellərin boy atan körpələrinin

Səsləri-küyləri, hayları gözəl.

Yaşın çoxaldıqca fəsilbəfəsil,

Tanı, düşməninlə, dostlarını bil.

Payızı qayğıkeş, yazı şirindil,

Vətənin qışları, yayları gözəl…

Mən ki dərvişəm, fəqirəm, padişahi-aləməm,

Ruhi-birəngəm, əgərçi rəngə girdim, adəməm.

Şeş cəhətdən çar ənasirdir məni faş eyləyən,

Yoxsa mən gəncineyi-vəhdətdə nuri-əbhəməm.

Aləmül-qeybin süfatı məndən oldu aşikar,

Ey bəsirətsiz, məni gör kim, nə zati-əzəməm.

Söyləyən həqdir mənim dilimdə hərdəm, yoxsa mən,

Çar ənasirdən mürəkkəb bilisanü əbkəməm.

Ümmühat ilən nə var abaya olmasa xələl,

Aləmi təhqiqə baxsan, cümləsindən əqdəməm.

Cənnəti-firdövs üçün bir ləhzə qəmgin olmazam,

Talibi-didari-yaram, şadimanam, xürrəməm.

Ey Nəsimi, çünki iş təqdir əlindən işlənir,

Fariğəm dünyadavü üqbada qəmdən, biqəməm.

“Ayrılır” qəzəli…

Ey müsəlmanlar, bugün ol yari-pünhan ayrılır,Ağlamayım neyləyim, çün gövdədən can ayrılır.

Ey sənəm, hicran əlində naleyi-zar eylərəm,

Gözlərimdən sanasan dəryayi-ümman ayrılır.

Ol səbəbdəndir ki, mən bimarürəncur olmuşam,

Xəstə könlüm mərhəmi şol dərdə dərman ayrılır.

Rəngi-çöhrəm zərd olubdur,qamətim həm çün hilal,

Ol günəş üzlü həbibim, ləli xəndan ayrılır.

Taqətim, səbrim tükəndi,yarsız mən neylərəm?

Əqlimi şeyda qılan ol çeşmi fəttan ayrılır.

Məhşəri-yovmül- hesab qopdu qiyamət başıma,

Ey Yusif surətli, məndən piri-Kənan ayrılır.

Ey cigərsuz nari-firqətdən Nəsimi çarə nə?

Hər kimə “nəhnü qəsəmna” çünəzəldən ayrılır…