Çox qanadlar yorub salan qanaddım.

Ulduzlara barmaq silkib, daş atdım,

Nizamlara baş əyməzdi nizamım.

Mamır olub qayasında bitərdim.

Bu torpaqsız  harda,  nə  vaxt,  nə dərdim –

Xəzanımdır, xəzanımdır, xəzanım.

Buludları parçalardı qüdrətim.

Şimşəkləri qıçalardı qüdrətim,

Yorulanda nur mizrablı ozanım.

Dünənimə qəbir qazan deyiləm.

Ürəyimsiz kəlmə yazan deyiləm,

Nə qədər ki, öz əlimdi yazanım.

Ötən günlər çalağanmış, çalanmış.

Bircə kövrək xatirələr qalanmış,

Onu da ki, ha çevirim, ha sanım…

Mənə də taleyin yumruğu dəydi.

Düzü acığıma gəlir: bəzisi

Soruşur mərhumun yaşı neçəydi?

Dolaşır sualla cavab başımda.

Ana kədərini yaşmıdır ölçən?

Ana itirmişəm ana yaşında

Başı hamarlandı bir şiş qayanın.

Burda qayaları qartal sayanın

Uşaq heyrətinə baş əyir adam.

Qartal gözləriylə baxır qayalar.

Bir gündə neçə yol bir qartal boyu

Alçalır qayalar, qalxır qayalar…

Paslı dəmirləri gəmirmə nahaq.

İşıqla qarnını kim doydurub ki,

Zülmətlə qarnını kim doyuracaq?

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Bir quru kötüyün ədası yoxdur!

Qurd itdən süləngi, it qurddan alçaq,

Sinəmdə yer versəm, faydası yoxdur,

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Yuxuda xoşbəxtəm, o da ki,  yatsam.

Nahaq haqq əritsə, mənəm əriyən,

Əsrin caynağında yumaqdı ad-san.

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Görən nə yemişik, nə yedirtmişik?

Astana yalayan pəncərə yırtır,

Yəqin çox pişiyə pələng demişik,

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Bəlkə Allahlığı bacarmır Allah?!

Çoxdandı qəlbimin çırağı yanmır,

Vallah, gözlərindən od versən, allam,

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Nə var yuxarıda? büdrəmək, aşmaq…

Başa başsızları başsız çıxarır,

Yeri get qabını yala, ay axmaq!

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Qapıdan qapıya qaçmağın asan…

Mənim ürəyimə gələn cığırda

Fil azar, şir azar, hörümçək azar,

Gecə pəncərəmə dırmaşan pişik!

Yazında gül, payızında xəzəlim.

Gündoğandan günbatana mənzilim…

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

Öz diqtəmin buyruğuna qul oldum.

Vətən göyü göylüyündə duruldum,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

Zarımağa ömür deyib ağlama,

Hər ölümə ölüm deyib ağlama,

Tale döyüb, haqlı döyüb, ağlama,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

Zirvədəki əl çatmayan qala mən,

Ətəkdəki sinə, cığır, tala mən.

Xudafərin harayından qalan mən…

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

Oğlun yoxdu – sonun yoxdu, dedilər,

Sağın yoxdu, solun yoxdu, dedilər,

Odun boyda suyun yoxdu, dedilər,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

Ocaq oldum, ocaq daşı olmadım,

Hər çalaya axan naşı olmadım,

Arazımla yol yoldaşı olmadım,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

Tutub bir binanı çiyinlərində

O zorba bir dirək ola bilərdi

Məğrur bir çobanın çiyinlərində

Qırıla-qırıla…

Qoltuqdan oyana getməyir səsi.

Nədir oxuduğu? — “qoltuq nəğməsi”

Qurd əzən dəyənək ola bilərdi,

Bir körpü tağı da ola bilərdi,

Tüfəng qundağı da ola bilərdi,

Vaxtsızmı qırıldı, tezmi qırıldı…

Özü bu vərdişi ömrünə yazıb,

Onu bir qoltuqdan tullasan əgər,

Yanından yan ötüb bir ayaqsızın,

Kiməsə üçüncü ayağa dönər…

Vüqarı qırıldı, əzmi qırıldı,

Qoltuq ağacından acığım gəlir.

O bütün yollara qoltuqdan baxır,

Girdiyi qollara qoltuqdan baxır.

Daş  kaha  yaxşıdır  bir  uçuq   damdan,

Duyar eyhamımı bir qoltuq acı.

Deyirəm qoltuğa girən adamdan

Yaxşıdır bir sınıq qoltuq ağacı.