| O başı üstündə gəzdirdiyindən
O bədən nə zülüm, nə zillət çəkir. Sənin ciyərində, sənin canında Aldığın nəfəs də əziyyət çəkir. |
Hər dindən dişarı, məzhəbdən uzaq,
Əqidəsı tələ, əməli tuzaq, Bu ürəyi şıntır, bu beyni pazaq Bütün insanlarla ədavət çəkir. |
|
Gözlərin bükülüb riya kirinə, Düşmüsən böhtanın, şərin vərinə. Sənin əvəzinə, sənin yerinə Adam sənə baxıb, xəcalət çəkir. |
Göydən od ələnsə, qaya tökülsə, Dəryalar qurusa, dağlar sökülsə, Bütün əzizləri ağa bükülsə, Bir dəfə görməzsən o, xiffət çəkir. |
|
Pəyə süpürməyə hazır çalğısan, Peysərə vermisən–boynu yağlısan. Adam inanmır ki, adam oğlusan– Səndə ayrı şeyə xasiyyət çəkir. |
Vurduğu yaralar dərindən-dərin! Üzü ən arsızı sırtıq üzlərin. Onun tək bir sürü qeyrətsizlərin Ağrı-acısını bu millət çəkir. |
|
Duymazsan belində sınan pərdini, Hər zaman sularsan sən öz kərdini. Qapaza çevrilən qaxınc dərdini Həm qohum-əqrəba, həm külfət çəkir. |
Qış çıxmışdı. Yaz Qarabağın aran bölgəsinə özünəməxsus bütün gözəllikləri gətirib gəlmişdi. Təbiət yaşıllığa bürünmüş, quşların səsi kəndin içi ilə axan böyük arxın zümzüməsinə qarışmışdı. Kənd camaatının həyatına rəng qatan bu arx Nəsir ağanın məhləsini iki yerə ayırırdı. Arxın bir tərəfində Ağanın mülkü, o biri tərəfində heyvanlar üçün tikilmiş tövlə, çobanlar və nökərlər üçün olacaq-lar var idi. Nəsir ağa dövlətli olmaqla yanaşı, həm də ədalətli bir kişi idi, kimsənin haqqını ayaqlamazdı. Ağanın bir xasiyyəti də var idi, bəzən gözlənilməz qərarlar verərdi. Bu səhərdə heç kimin gözləmədiyi, ev adamlarını da təəccübləndirən bir göstəriş verdi. Tezdən heyvanları yemləyib tövlədən çıxan Zərbəli ağanın gur səsinə diksindi.
Yeni ismarıclar