14 İLLİK DOSTLUQ

84 yaşlı babanın 14 yaşlı nəvəsidir “Yeni Tərtər”. 14 ildir ki, qolboyun yol gəlirik bu mehriban dostla. 14 ildir ki, hər cür çətinliyə, yuxusuz gecələrə, təntidiyimiz, tıncıxdığımız günlərə dözə-dözə, çiynimizdəki ağır yükü daşıya-daşıya gəlib bu günlərə çıxmışıq.
84 il əvvəl “Kolxozçuların varlanması uğrunda” olan babasının adını 1937-ci ildə dəyişib elədilər “Qızıl bayraq”. O vaxt bayrağımız qızıldan-zaddan deyildi, rəmzi məna daşıyırdı bu ad, qırmızı sovet bayrağına “Qızıl bayraq” deyirdilər.
1991-ci ilin yanvarında rayonun adını qoydular bu qəzetə–“Tərtər”. 1998-ci ilin oktyabr ayına qədər təkəm-seyrək də olsa işıq üzü gördü. Sonra isə nadanların və biganələrin laqeydliyi ucbatından yoluna sədd çəkildi, ağzına daş qapandı, zornan susduruldu, dar ağacından asıldı, cəllad balta-kötüyünün qurbanı oldu, qətlə yetirildi, qanına qəltan edildi. Beləcə düz 7 il susduruldu. Halbuki, keçdiyi ömür yolu onsuz da hamar olmamışdı, təlatümlü və keşməkeşli bir həyat yaşamışdı, rayonun tarixi salnaməsini yazırdı, müharibələrin gətirdiyi fəlakətlərdən söhbət açırdı, sadə zəhmət adamlarını tanıdırdı, dövlət siyasətini təbliğ edirdi… Daha ətraflı »

TƏBRİKLƏR

Tofiq müəllim!
Sizin hamınızı Milli Mətbuat Günü və “Yeni Tərtər”in 14-cü ildönümü münasibəti ilə Azərbaycan QMƏVŞAİB-nin Tərtər Rayon Şöbəsinin adından və şəxsən öz adımdan təbrik edirik!
Sizə işlərinizdə yeni uğurlar arzulayırıq!
Sizin uzun illər Vətən naminə çəkdiyiniz əziyyətlər çox olmuşdur. Gün o gün olsun ki, mətbuatda Qələbə müjdəsi çap edəsiniz.
Allah hər birinizə uzun ömür versin! Qoy Tanrı sizi bütün arzulara çatdırsın, vətən oğlu!
Bir daha sizi təbrik edirik!

Rövşən MƏMMƏDOV
Tərtər

Əziz dostum Tofiq Yusif!
Azərbaycan Milli Mətbuat və Jurnalistika Günü və “Yeni Tərtər”in ad günü münasibəti ilə sizi və rəhbərlik etdiyiniz kollektivi səmimi qəlbdən təbrik edirəm.
Sizin sayənizdə Tərtər rayon qəzeti ilə uzunmüddətli dostluğumuz davam edir.
Siz Azərbaycan mətbuatının yükünü çiyinlərində daşıyan ziyalılarımızdan birisiniz. Bu şərəfli missiyanı həmişə layiqincə yerinə yetirmisiniz və indi də yerinə yetirirsiniz.
Mübaliğəsiz deyirəm ki, Tofiq Yusif “köhnə kişilər”dəndir. Siz həm də dostluğa dəyər verən insansınız. Tanrı sizə və sizin şəxsinizdə bütün qələm sahiblərinə cansağlığı, yeni yaradıcılıq uğurları qismət etsin!

Hörmətlə: Mərdan HƏSƏNZADƏ
Bərdə Daha ətraflı »

NƏLƏR ÇƏKDİ BAŞIN SƏNİN…

Qarabağ müharibəsi təkcə Tərtəri deyil, bütün Azərbaycanı çulğalayaraq, vəhşi yırtıcı kimi insanlarını, ərazilərini caynağına aldı. Saatları, günləri vahiməyə döndərib, hər kəsin başı üzərində bir kabusa çevrildi. Hələ də ağrı-acısı evlərdə, ürəklərdə qalıb. Nəydi bu insanların günahı?! Bir çox isti od-ocağın hənirtisi kəsildi, yurd yerləri yağı düşmənin oylağına çevrildi. Kəlbəcərdə mənfurlar evlərindəki kimi kef eləyir, Cıdır düzündə yeri-yurdu məlum olmayan dığalar at oynadır. Gözəl, hər cür sərvəti ilə tanınan dağlarımız bayquş yuvasına çevrilib. Niyə bizim mərd oğullarımız, igid ərlərimiz arxasız qalaraq şəhid oldular?! Axı, bizim xalqın dəyanətli, qorxubilməz, gücü-qüvvəti ilə tanınan babalarımız olub! Nə oldu bu yurdun qeyrətli oğullarına?!
Fikrim, düşüncəm Şuşadan, Laçından, Kəlbəcərdən, Ağdamdan, Ağdərədən, Zəngilandan, Zəngəzurdan, Qubadlıdan, başqa əsir torpaqlarımızdan keçir. Gözümün önündən o qanlı-qadalı günlər çəkilmir. Daha ətraflı »

ZƏHMƏTKEŞ ANA

Bir neçə il əvvəl su xətləri dəyişdiriləndə redaksiyanın qarşısındakı suyu kəsdilər. Səbəbi də o oldu ki, gərək yeni xətt çəkilə, sayğac quraşdırıla, dövlətə müəyyən məbləğdə vəsait ödənilə. Redaksiyanın isə vəsaiti yox. İşçilər qaldı naçar. Otaqların təmizlənməsi necə olsun, yayın qızmar günündə susuzluqdan iş gününü necə başa vurmaq olar? Lakin hər müşkülün bir həlli də olur. Bu çətin anlarda xadimə Zümrüd əlacsız qalan işçilərin su problemini öz üzərinə götürdü. Nə vaxt redaksiyanın qapısından daxil olanda hər yeri səliqə-səhmanlı və su qablarını su ilə dolu görərik. O gündən bu günədək Zümrüd özünə su ilə belə savab qazanır.
Zümrüd Bayramova zəhmətkeş bir ailədə böyümüş, sadə ailənin gəlini idi. Hər iki ailədə öz halal əməkləri ilə qazanc gətirmək, bunun bəhrəsi olan təmənnasız ruzilərini alın açıqlığı ilə süfrəyə qoymağa nail olmuşlar. Övladlarına halal çörək yedizdiriblər ki, onlar da böyüyəndə zəhmətin, halallığın nə olduğunu anlasınlar. Belə də olub. Hazırda oğlu da, qızları da öz ruzilərini zəhmətləri hesabına qazanırlar. Daha ətraflı »

“Mən jurnalistlərin işini yüksək qiymətləndirirəm. Bu, çox çətin işdir. Bu işdə bəzən jurnalistlər haqsızlıqlarla, təzyiqlərlə üzləşirlər”.

İlham ƏLİYEV,
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

Azərbaycan mətbuatının banisi Həsən bəy Zərdabidir. Böyük çətinliklərdən sonra o, Bakıda ana dilində “Əkinçi” qəzetinin nəşr edilməsi üçün icazə almışdı. Bu qəzetin ilk nömrəsi 1875-ci il iyulun 22-də çapdan çıxmışdı. “Əkinçi” qəzetinin nəşri bütün Qafqazda əks-səda doğurmuşdu. 1875-1877-ci illər ərzində fəaliyyət göstərmiş qəzetin 56 nömrəsi işıq üzü görmüşdü.
“Əkinçi” qəzeti xalqımızın milli oyanışında, milli birliyinin möhkəmlənməsində böyük rol oynamışdır. Qəzetin mütərəqqi ideyaları Rusiya hakim dairələrini narahat etmiş və iki il sonra qəzet bağlanmışdı.
Azərbaycan mətbuatının ilk müjdəçisi “Əkinçi”dən sonra bu sahədə xeyli irəliləyişlər olmuşdu.
XIX əsrin sonlarında “Ziya”(1879), “Kəşkül” (1880), “Kaspi” (80-90-cı illər) qəzetləri nəşrə başlamışdı.
XX əsrin əvvəllərində Cəlil Məmmədquluzadə, Məhəmməd ağa Şahtaxtinski, Seyid Hüseyn, Ömər Faiq Nemanzadə, Üzeyir Hacıbəyov və başqaları yeni demokratik mətbuatın yaranması uğrunda mübarizə aparırdılar. Bu gərgin mübarizə öz nəticəsini verdi. “Şərqi-rus” (1903), “Həyat” (1905), “Açıq söz” (1915), “Azərbaycan ” (1918) kimi demokratik ruhlu, milli qayəli qəzetlər meydana çıxdı. 1906-cı ildə “Molla Nəsrəddin” jurnalının nəşrə başlanması ilə Azərbaycan mətbuatında siyasi satiranın əsası qoyuldu. Redaktoru Xədicə xanım Əlibəyova olan “İşıq” jurnalının bütün əməkdaşları qadınlardan ibarət idi.
Sovet hakimiyyəti dövründə bütün sovet respublikalarında olduğu kimi Azərbaycanda da mətbuat sovet ideologiyasının ruporuna çevrilmişdi. Azad və demokratik mətbuatdan söhbət belə gedə bilməzdi. Daha ətraflı »

KÖÇKÜN AİLƏSİ TƏRTƏRDƏ DOĞMALAŞIB

1993-cü il iyulun 23-də Ermənistan Silahlı qüvvələri Qarabağın mərkəzində yerləşən Ağdamın böyük hissəsini işğal edib. Ərazisi 1094 kv.km olan Ağdamın 846,8 kv.km-i, yəni 77,4 faizi, 1 şəhər və 87 kəndi ermənilərin əlinə keçib. O vaxta qədər Ağdamın 1 şəhər, 124 kəndi vardı. Rayondakı 38 kolxoz-sovxozun 26-sı, 129 səhiyyə obyektinin 105-i, 108 məktəbin 74-ü, 271 mədəniyyət evinin 199-u, 24 tikinti təşkilatı, 67 idarə-müəssisə, 17 məscidin 14-ü işğal altında qaldı. Bu işğal rayona 13 milyard 135 milyon ABŞ dolları məbləğində ziyan vurub.
Ağdam şəhəri, onun qədim keçmişin şahidi olan çox sayda tarixi abidələri, mədəniyyət, memarlıq nümunələri, keçmiş SSRİ-də 1-ci, dünyada 2-ci olan Çörək muzeyi düşmən tərəfindən vəhşicəsinə dağıdılıb.
Ağdam düşmənlə döyüşlərdə 6 min şəhid verib, onlardan 16-sı Milli Qəhrəmandır. İşğal nəticəsində rayonun 160 min nəfər əhalisindən 143 min nəfəri öz ölkəsində məcburi köçkünə çevrilib. Daha ətraflı »

Fikrim-xəyalım yenə də şəhid ruhu üzərində cəmləşib. Yenə də qələm əlimdə titrəyir. Murdar məxluq olan ermənilərə qarşı qəzəbim aşıb-daşır. Nifrətimin gücündən əlimə düşsələr o mənfurların hər birini odda yandıraram! Gör nə qədər oğullarımız yırtıcıların caynağına tuş gəldi, ölümün ağzına atıldı. Vətən, torpaq qeyrəti neçə-neçə igidlərimizin şəhidlik yoluna çevrilərək, həyatına son qoydu. Nəydi onların günahı? Yüzlərlə pəhləvan cüssəli oğullarımızın, onların ata-analarının arzuları yarımçıq qaldı.
Abdullayev Habil Kalam oğlu 1969-cu il fevralın 1-də rayonumuzun Dəmirçilər kəndində doğulmuşdu. Elə həmin kənddə böyüyüb, boya-başa çatmışdı. Ağlı, zəkası ilə qardaş-bacılarından fərqlənirdi, iti baxışı, inadkarlığı ilə seçilirdi. Ailədəki 4 övladın kiçiyi idi. Əsgəri xidmətini Sovet ordusu sıralarında çəkmişdi. Bir az da böyümüş, kişiləşmişdi.
Təhsilini davam etdirirdi. Ağdam rayonunda Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda elektrik fakültəsində təhsil alırdı. 4-cü kursda oxuyurdu, həm də Tərtər paylayıcı elektrik şəbəkəsində beşinci il idi ki, yüksək gərginlik xətləri üzrə usta vəzifəsində çalışırdı. Bu, 1993-cü il idi. Vətənimizin göylərini qara buludlar aldığı, torpaqlarımızın parçalandığı, igidlərin qanına boyandığı il idi. Əlinə silah alıb Vətənin müdafiəsinə qalxan yüzlərlə oğullara Habil də könüllü qoşuldu…
Böyük qardaşı Əli ailəli idi. 2 övladı varıydı. Habil razı olmadı ki, qardaşı könüllü savaşa qoşulsun: “Mən onun uşaqlarını saxlaya bilmərəm”–dedi. Milli ordu sıralarında Habil döyüşdü. Özü də ürəklə, mərdliklə. Hətta azğın düşmənin atdığı mərminin qəlpəsi 2 dəfə onu yaralasa da döyüşdən aralanmadı, döyüş yoldaşlarını tək qoymadı. Ağdərəətrafı kəndlərin ermənilərdən təmizlənməsində var gücü ilə vuruşdu. Evlərinə gələndə fəxrlə danışıb ki, biz qalib gələcəyik, erməniləri yerində susduran oğullarımız var. Daha ətraflı »

Dahi şair Nizami Gəncəvinin dediyi kimi: “hər bir kitab elmə yiyələnmək istəyən şəxs üçün bir xəzinədir”.
Kitabları oxuduqca elmin sirlərinə daha yaxından bələd oluruq. İnsan təfəkkürünün məhsulu olan kitabın yaranmasına səbəb yazı materialları olub.
Müasir dövrdə bütün məlumatların elektronlaşması sayəsində insanlar az mütaliə edirlər. Hər hansı bir əsəri kitabdan oxuyarkən insanın təfəkkürü zənginləşir, dünyagörüşüşü artır. Psixoloqlar insanın kitab oxumaqla stresdən xilas olduqlarını deyirlər. İnsanın yaradıcılıq qabiliyyətinin artmasında kitabların böyük rolu vardır.
Keçmişdə avam insanların təbiət hadisələrini şər qüvvələrlə əlaqələndirməsi onların təbiət elmlərindən bixəbər olmasının nəticəsi idi.
Kitablar bizim həyatımızın bəzəyidir. Daha ətraflı »

ÇARƏSİZLİK

“Yeni Tərtər” qəzetinə abunə yazılışı başlayanda dostumuz “Bala Kirpi”nin də qarnı sancılanır: “Görəsən, bu dəfə necə olacaq?! Yazılacaqlarmı, yazılmayacaqlarmı?! Yazılmasalar, necə olacaq?!”…
“Bala Kirpi” bu fikir-xəyalın içində gözünü açdı ki, gəlib durub redaksiyanın qapısının ağzında. İstədi geri qayıtsın. Sonra fikirləşdi ki, əşi, ta bura qədər gəlmişəm, içəri girim, bir hal-xoş eləyim, həm də görüm nə var, nə yox?
İçəri girdi. Gördü ki, 4-5 nəfər işçi yığı-şıbdı baş redaktorun otağına, hamısının da qaş-qabağı yer süpürür.
Salamsız-kalamsız soruşdu:
– Nə olub?! Qalan işçilər hanı? 13 nəfər deyildinizmi?
Baş redaktor cavab verdi:
–Qalanı ixtisara düşdü.
–Niyə?
–Vəsait çatışmadı, əməkhaqqı verə bilmədik, ona görə. Belə olsa qalan bu 4-5 nəfərin 2-si–3-ü də gedəcək.
“Bala Kirpi”nin marağını görüb, baş redaktor əlavə izahat verdi:
–Minumum əmək haqqı 130-dan 180-ə qalxdı, DSMF-nin 22 faiz məcburi sosial-sığortası da bu hesaba artdı, çap xərci, işıq, qaz, dəftərxana ləvazimatı, kompyuterlərin saxlanması, tutulmalar, ödənişlər, Mətbuat Şurasına, elektron saytımıza üzvlük haqları, plyus nəzərdə tutulmayan xərclər, daha nələr… nələr… Hamısı artdı, abunə yazılışı isə, əksinə, azaldı. Bilmədik nə edək?!
Yuxarı əlaqədar təşkilatlar üstümüzü kəsiblər ki, Prezidentin sərəncamıdır, mütləq yerinə yetirilməlidir, tez eləyin, artırın, yoxsa heç bir sənədiniz qəbul olunmayacaq, ya da… İşləməyin demək nə təhər olur?!
Bu tərəfdən də bir mənbəmiz yoxdur ki, vəsait əldə edək, əmək haqqıları artıraq. Deyəndə də, cavab verirlər ki, özünüz bilərsiniz, biz onu bilirik ki, sərəncam var, onu yerinə yetirmək lazımdır, vəssəlam!
Yazıq rayon qəzetləri! Di gəl “paraya dəymə, bütövə dəymə, doğra, doyunca ye”. Bu necə olur?!
“Bala Kirpi” baş redaktorun əsəbləşdiyini görüb, ortaya “məzə qatmaq” istədi: Daha ətraflı »