Təhsilə diqqət dövlətin gələcəyinə qayğıdır

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyev, ölkənin Birinci vitse-prezidenti Mehriban xanım Əliyeva şəhid ailələrinin qayğı və problemlərini daim diqqət mərkəzində saxlayır, bunların həlli istiqamətində ardıcıl işlər həyata keçirirlər. Dövlətimizin qayğısını öz üzərində hiss edən ailələrdən biri də Tərtər şəhərində yaşayan Kərimovlar ailəsidir.
Bu günlərdə ailənin övladı Səbuhi Kərimovun ölkə rəhbərinə ünvanladığı məktubunda deyilir:
– Əziz Prezident, cənab Ali Baş Komandan.
Azərbaycan Respublikasının azadlığı, suverenliyi və ərazi bütövlüyü uğrunda həlak olan vətəndaşların övladlarının təhsil xərclərinin dövlət büdcəsi hesabına ödənilməsi çox humanist və gözəl bir işdir. Sizin bununla əlaqədar vaxtilə imzaladığınız Sərəncam Ulu Öndər Heydər Əliyevin “Təhsil millətin gələcəyidir” sözlərinin bariz nümunəsi və əməli ardıcıllığıdır. Bizim ailə dövlətimizin belə humanist addımlarına görə çox sevinir.
Şəhid övladı olaraq Sizə təşəkkür edirəm. Ölkəmizi böyük qələbələrə doğru aparan siyasətinizdə Sizə uğurlar arzulayıram.

Hörmətlə,
Kərimov Səbuhi Sabir oğlu, şəhid övladı.
Azərbaycan Respublikası, Tərtər şəhəri.

ŞƏRƏFLİ HƏYAT YOLU

Müstəqil Azərbaycanın yeni tarixinin son onillikləri sözün əsl mənasında islahatlar dövrü olmuşdur. İqtisadiyyat, səhiyyə, təhsil və başqa sahələrlə yanaşı insan hüquqları və azadlıqlarının təmini istiqamətində də köklü dəyişikliklər baş vermişdir. Müstəqilliyin ilk illərində çətinliklərlə üzləşən Azərbaycan xalqı yalnız 1993-cü ilin iyun ayından, dahi rəhbərimiz Heydər Əliyevin hakimiyyətə qayıdışından sonra dövlətçiliyini möhkəmləndirməyə nail olmuşdur.
Müstəqilliyin dövlətləşdirilməsi, yəni nəzəriyyədən praktikaya keçid Heydər Əliyev siyasətinin əsas prioritet istiqamətini təşkil edir. Ümumiyyətlə, Heydər Əliyev siyasi kursu bütün istiqamətlərdə Azərbaycanın dövlət müstəqilliyinin qorunub saxlanması, möhkəmləndirilməsi və inkişaf etdirilməsi prinsiplərinə söykənir. Hüquqi dövlət quruculuğu, ölkənin iqtisadi və sosial inkişafı, Azərbaycanda mülki cəmiyyətin qurulması, milli təhlükəsizlik və xarici siyasət problemlərinin həlli, milli-mənəvi inkişaf istiqamətində görülən işlər bütünlüklə müstəqillik amilinin praktiki baxımdan bərqərar olmasına yönəlmişdir.
Silahlı Qüvvələr üçün kadrların hazırlanması işinə xüsusi diqqət ayıran Heydər Əliyevin müstəqilliyin qorunub möhkəmləndirilməsi istiqamətində gördüyü ən böyük işlərdən biri sözsüz ki, ayrı-ayrı dövlətlərlə hərbi sahədə əməkdaşlığın möhkəmləndirilməsidir. Daha ətraflı »

Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətində mütəmadi olaraq keçirilən qəbullarda vətəndaşların müraciətləri diqqətlə araşdırılır və operativ tədbirlər görülür.
Bu günlərdə keçirilən qəbul zamanı da Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin tapşırıq və tövsiyələrinə uyğun olaraq vətəndaş məmnunluğu təmin edilib. Bəzi məsələlər elə yerindəcə öz həllini tapıb.
Məlumat üçün bildiririk ki, Sənədlərlə və vətəndaşların müraciətləri ilə iş şöbəsinə yaxınlaşaraq, Tərtər Rayon İcra Hakimiyyəti başçısının, icra başçısının birinci müavininin, habelə Sosial-iqtisadi inkişafın təhlili və proqnozlaşdırılması, İctimai-siyasi və humanitar məsələlər, Hüquq, Memarlıq və tikinti, Vətən müharibəsi iştirakçıları və şəhid ailələri ilə işin təşkili şöbələri üzrə qəbul günləri barədə məlumatı öyrənə, həmçinin Tərtər rayon icra hakimiyyətinə Rəqəmsal İcra Hakimiyyəti (https://rih.gov.az/) portalı vasitəsi ilə də müraciət edə bilərlər.

Onlar avqust ayında doğulmuşlar

Ələsgərov Habil Rəşid oğlu

1967-ci il avqust ayının 22-də Tərtər rayonunun Köçərli kəndində anadan olmuşdur. Orta təhsilini Qaraqoyunlu kənd orta məktəbində aldıqdan sonra 1985-1987-ci illərdə keçmiş Sovet Ordusu sıralarında həqiqi hərbi xidmətdə olmuşdur. Qarabağ uğrunda müharibə başlanan vaxt rayon hərbi komissarlığı tərəfindən Milli Ordu sıralarına səfərbər edilir. 1993-cü ilin iyul ayından 703 saylı hərbi hissədə xidmət etməklə Ağdərə rayonunun ərazisində gedən döyüşlərdə iştirak etmişdir. 1994-cü il fevral ayının 14-də Ağdərə ərazisində gedən döyüşdə həlak olmuşdur. Köçərli kənd qəbiristanlığında dəfn olu-nub.
Evli idi. Sənan adlı bir oğlu və Vüsalə adlı bir qızı var. Övladları ailəlidirlər. Ailəsi Tərtər rayonunun Köçərli kəndində yaşayır.

Qarayev Mehman İlyas oğlu

1971-ci il avqust ayının 20-də Tərtər rayonunun Qaraağacı kəndində anadan olub. Orta təhsilini həmin kənd orta məktəbində alıb. 1989-1991-ci illərdə keçmiş Sovet Ordusu sıralarında həqiqi hərbi xidmətdə olmuşdur. Hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra yaşadığı kənddə öz kolxozlarında sıravi işlərdə işləyirdi. Qarabağ uğrunda müharibə başladıqdan sonra Milli Ordu sıralarına təkrar hərbi xidmətə çağırılmışdı. Daha ətraflı »

Avropa İttifaqının (Aİ) maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Psixi Sağlamlıq Xidmətlərinin Münaqişədən sonrakı Dövrdə Koordinasiyası və Transformasiyası” layihəsi çərçivəsində Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) Azərbaycandakı Ölkə Ofisi Tərtər Rayon İcra Hakimiyyəti və Tibbi Ərazi Bölmələri İdarəetmə (TƏBİB) ilə birgə Tərtər rayonunda yaşayan əhali arasında maarifləndirmə kampaniyaları təşkil edib.
Bildiyimiz kimi, Tərtər rayonu müharibə zonasına çox yaxın bir ərazidə yerləşirdi. Buna görə də həm Aprel döyüşlərində, həm də 44 günlük Vətən müharibəsi dövründə əhalinin psixologiyası zərər çəkmişdir. Bu müharibələrdən insanların aldığı travmalar bəs etməzmiş kimi, COVİD-19 virusunun da ölkəmizdə yayılması Tərtər camaatının psixologiyasına mənfi təsir göstərmişdir. Məhz bu problemlərə görə Tərtər rayonunda psixi sağlamlıq barədə təlim və maarifləndirmə kampaniyaları təskil edilmişdir.
Kampaniyanın məqsədi əhalinin psixi sağlamlıq və psixososial dəstək ehtiyaclarını öyrənmək, habelə münaqişələrin bitməsindən sonra belə şəxslərin və icmaların psixi sağlamlığını və rifahını artırmaq idi. Eyni zamanda TƏBİB psixoloqları tərəfindən gənclərin sağlam həyat tərzi (narkomaniya, tütün, alkoqol və s.), həmçinin 18 yaşınadək əlilliyi müəyyən edilmiş, habelə sağlamlıq məhdudiyyəti olan uşaqların valideynlərinin təməl psixoloji bilik və bacarıqlarının inkişaf etdirilməsi mövzularında maarifləndirici söhbətlər aparılmışdır.
Həmçinin stress, depressiya, təşviş və post-travmatik stress pozuntusu kimi psixi problemləri olan şəxslər üçün psixoloqlarla ödənişsiz görüşlər təşkil edilmişdir.

“Yeni Tərtər”

TARİXİN ƏN ACINACAQLI SƏHİFƏSİ

SSRİ Nazirlər Sovetinin 1947-ci il 23 dekabr tarixli 4083 saylı fərmanına uyğun olaraq 1947-1950-ci illərdə Ermənistan SSR-in Azərbaycan əhalisinin köçürülməsi prosesinə başlanılmış, 100 mindən artıq azərbaycanlı öz ata-baba yurdundan kütləvi surətdə köçürülmüşdür.
Bu köçürülmədə bizim ailənin üzvləri – atam Mehdiyev Musa Teymur oğlu, anam Mehdiyeva Simuzər Yusif qızı, atamın anası (nənəm 1898-ci il təvəllüdlü) Mehdiyeva Şarabanı və əmim Mehdiyev Cəlil Teymur oğlu, 1947-ci il təvəllüdlü qardaşım Mehdiyev Teymur Musa oğlu və mən – 1949-cu il təvəllüdlü Mehdiyev Həmid Musa oğlu da olub. Bizə köçürülmə barədə sənəd verərək məcburi köçürülmüşük. Qoca nənəm Şarabanı deyirdi ki, bizi tez-tələsik yük vaqonlarına doldurdular və dedilər ki, Azərbaycana gedirsiniz. Biz ağır, çətin şəraitdə vaqonlarda əziyyət çəkmişik. Çoxları yolda, vaqonda bu çətinliyə tab gətirməyərək ölürdülər, heç sahib çıxan da olmurdu. Bu çətinliklə Azərbaycana gəlmişik. Bizlərə Kür-Araz ovalıqlarında yaşamağı təklif edirdilər. Əhali bu yerlərə uyğunlaşmadığından, özləri istədikləri yerləri seçiblər. Biz də Mirbəşir rayonunun (indiki Tərtər) Buzluq deyilən Cəmilli kəndi ilə Kolanı kəndinin aralığında yolqırağı bir yerdə məskunlaşmışıq. Sonra oradan Ağkəndə köçmüşük. Orada da çətin bir həyat yaşamaqla atamın işlədiyi Xoruzlu kəndinə köçmüşük. O vaxt mənim 2-3 yaşım var idi. Daha ətraflı »

LAÇINSIZ GÜNLƏR BAŞA ÇATIR

Laçınsız yaşadığımız günlər başa çatır. Tezliklə doğma yurdumuza qayıdacağıq. Bu barədə düşünəndə, 30 ildən artıq bir müddətdə keçirdiyimiz əzab-əziyyətlər yadımdan çıxır. Uşaq kimi sevinirəm.
Ancaq bircə ona pis oluram ki, anam bu günü görmədi. Qaçqın-köçkün həyatı yaşadığımız zaman bircə gün olmazdı ki, o, Laçın şəhərindəki evimizi yada salmasın. Sonralar dövlətimiz tərəfindən bizə Şıxarxdakı qaşqın qəsəbəsində rahat mənzil verilsə də, anam bu rahat otaqlarda da özünə yer tapmırdı. Axı, doğma ocaq hər şeydən şirin olur. Elə belə Laçın həsrətilə dünyasını dəyişdi anam.
Qəddar düşmən bizi yalnız ev-eşiyimizdən didərgin salmadı, bir-birinin ardınca ailəmizə dözülməz yaralar vurdu. Amma onu da qeyd edim ki, ən ağır günlərimizdə biz tək qalmamışıq. Dövlətimiz, möhtərəm Prezidentimiz, xeyirxah əməllərilə xalqın böyük sevgisini qazanan Mehriban xanım Əliyeva daim bizə dəstək olublar, ruhdan düşməyə qoymayıblar.
Belə ki, ürəyimdə ağır problemlər vardı. Həyat yoldaşım Kəmalə Qaçqınların və Məcburi Köçkünlərin İşləri üzrə Dövlət Komitəsinə məktubla müraciət etmişdi. 2019-cu ilin mart ayının 16-da müraciət etdik, 2019-cu il iyulun 8-də artıq Heydər Əliyev Fondu hesabına çox ağır ürək əməliyyatım baş tutdu və məni yenidən həyata qaytardılar. Buna görə mən Mehriban xanıma və bu işdə zəhməti olan hər kəsə ailəmiz adından təşəkkür edirəm. Daha ətraflı »

Digər laçınlılar kimi, Qarıkaha kəndinin sakini Paşa Rəhimov da Laçın gününün təsis edilməsini qürur hissi ilə qarşılayıb. O deyir:
– Həyatda bizə heç nə Laçının işğalı günü kimi ağır təsir etməmişdi. İndi çox şükür ki, işğal yox, qələbə tarixini qeyd edirik. Sağolsun cənab Prezident, Allah bu yolda canından keçən şəhidlərimizə rəhmət eləsin, qazilərimizə cansağlığı versin.
Düşmənlər evimi yandırmışdılar. Dövlətimizin qayğısı sayəsində onu yenidən tikiblər. Allah mənə bu yaşımda dağlarımıza qayıtmağı qismət elədi. Həyatımın ən böyük arzusu yerinə yetdi.
Laçına oğlanlarımın birinin ailəsi ilə qayıdacağam. İnanıram ki gənclərimiz, cavanlar dövlətimizin qayğısı ilə o yerləri yenidən cənnətə döndərəcəklər

“YENİ TƏRTƏR”

Laçın rayonunun Şamkənd Sovetliyinin Nardalı kəndinin sakini Arif İbadovla söhbət edirəm. Doğma kəndi, onun insanları haqqında elə məhəbbətlə danışır ki, onunla birlikdə mənim də gözlərim önündə o yerlərin gözəlliyi canlanır, sanki o bulaqların suyunun sərinliyini hiss edirəm. Ən əsası isə, yurdunu ürəkdən sevən, sona qədər onun keşiyində daya-nan, lakin sonda özündən asılı olmayan səbəblərə görə kəndi tərk etmək məcburiyyətində qalan və 30 ildən artıq bir müddətdə bu ağrını ürəyində daşıyan bir insanı görürəm qarşımda.
Bu gün isə o çox sevinclidir.
Arif İbadovun söhbətindən:
–1970-ci ildə dünyanın ən gözəl guşəsi saydığım Nardalıda doğulmuşam. Ailədə 6 uşaq idik, 3 qardaş, 3 bacı. Atam Əhliyyat kəndimizin qarajında mexanik işləyirdi, anam Gülsəba isə evdar qadın idi. Hər ikisi zəhmətkeşiydi, bizə heç nədən korluq verməzdilər. Odur ki, dolu ev-eşiyimizi, rahat dolanışığımızı qoyub kənddən çıxanda, çox əziyyətlərlə üzləşdik.
Laçınlı qonağımız onu da söylədi ki, rayonun işğalı onun həyatının gənclik illərinə təsadüf etdiyi üçün, bu dövr xüsusilə ağrılı oldu. Axı, Sovet Ordusu sıralarında hərbi xidmətini başa vurub qayıtdıqdan sonra məlum oldu ki, onun ailəsinin, doğmalarının, bütün azərbaycanlıların dincliyini pozan, qırğınları törədənlər ermənilərə havadarlıq edən elə bu ordunun əsgərləridir. Arif əlinə silah alıb könüllü kimi kəndini qorudu. Daha ətraflı »

Jurnalistika elə bir sahədir ki, bəzən ən sa-vadlı qələm sahiblərinin yazıları tez yaddan çıxır, unudulur. Bəs nədəndir ki, 70-ci illərdən bəri Aqil Abbas publisistikası yaşayır, mübarizə aparır, insanları düşündürür? Onun jurnalistlik fəaliyyəti ilə tanış olanda bu sualın cavabı öz-özünə gəlir: Aqil müəllimin yazıları ona görə bu qədər sevilir ki, bunlar canlıdır, bunlarda ürək var, onun özü var, vətənpərvərlik, xalqa, yurda sevgi var. İstedadlı olub irəli getmək mümkündür. Müasir jurnalistikamızda bu cür insanların sayı çoxdur. Ancaq hörmətli həmkarımız Aqil Abbas kimi jurnalistlər, mənə elə gəlir ki, o qədər də çox deyil.
1976-cı ildə əmək fəaliyyətinə müəllim kimi başlayan Aqil müəllim cəmi bir ildən sonra yolunu dəyişib və jurnalistikanı seçib. Əlbəttə, müəllimlik də pis peşə deyil, lakin Aqil müəllimin ürəyindəki, şüurundakı hisslər, düşüncələr kiçik sinif otaqlarına sığmırdı, bunları bölüşmək üçün o, daha geniş auditoriya axtarırdı. Beləliklə də bu arzuzsu onu “Elm və Həyat” jurnalına gətirib çıxardı.
Aqil Abbas haqqında yazı yazmağa hazırlaşarkən onun müxtəlif qəzetlərə verdiyi müsahibələrlə tanış oldum və bir fikir diqqətimi cəlb etdi. O deyir ki, “Elm və Həyat” jurnalında fəaliyyətə başladığı ilk günlərdə altı nəfərlik otaqda otururduq. Otaqda səs-küy əlindən durmaq olmurdu.
Ancaq Aqil müəllim bu səs-küydə kitab yazırdı: “Buranın səs-küyü məndə istənilən şəraitdə yazı yazmaq bacarığını formalaşdırdı. İndi konsertdə də, stadionda da oturub yazı yaza bilərəm”,– deyir Aqil müəllim. Daha ətraflı »