(Yarımçıq qalmış bir yazı)
Dağlıq Qarabağın ilk azərbaycanlı təhsil ocaqlarından olan Ağdərə rayonunun Umudlu kənd məktəbi 1925-ci ildə açılmışdır.
Kənd əhalisi demək olar ki, başdan-başa savadsız idi. Odur ki, məktəb həm savadsızlığı ləğv etməli (“likbez”), həm də məktəb-yaşlılara təhsil verməli idi.
Zaman göstərdi ki, məktəb öz üzərinə düşən missiyaları şərəflə yerinə yetirmişdir.
Öz doğma torpağında anklav şəraitində yaşayan umudlular böyük həvəslə savadsızlığın ləğvinə başladılar və optimal müddətdə buna nail oldular.
Lakin kənddə müəllim çatışmırdı. Odur ki, az-çox savadı olan, yazıb-oxumağı bacaranlar müəllim kimi məktəbə cəlb olunurdular. Savadlı kadrlar isə kənardan (Qazaxdan, Şuşadan, Ağdamdan) gətirilirdi. Bu minvalla Umudlu məktəbinin ilk yerli müəllimləri yetişdi. Nərimanov Yunus Qasım oğlu, Əzizov Həmid Baxşalı oğlu, Naibov Əli Qara oğlu, Zeynalov Süleyman Hacı oğlu, Bağırov Miri Mirsəyyab oğlu, Qasımov Zilfi Məsim oğlu, Əbilov Baloğlan Binnət oğlu, Əzizov İslam Musa oğlu, Qasımov Sabir Nəsib oğlu.
Bu şəxslər Umudluda yerli təhsilin bərəkətli təməlini qoydular, ilk məktəbin ilk müəllimləri, halal bir kəndin Tanrı verdiyi təməl ziyalıları kimi bənzərsiz bir kəndin borc, şərəf, ləyaqət salnaməsini zamanın yaddaşına həkk etdilər. Bu şəxslər işləyə-işləyə sonradan müvafiq təhsil aldılar, şərəf borclarını axıradək yerinə yetirdilər.
Bu müəllimlərdən Yunis Nərimanov, Həmid Əzizov, Əli Naibov, Süleyman Zeynalov, İslam Əzizov II Dünya müharibəsinin od-alovundan keçərək yenidən doğma məktəbə-müqəddəs ocağa qayıtmışlar.
Umudlu məktəbinin təşkili və təşəkkülü dövründə kənddə pedaqoji təhsilli yerli bir mütəxəssis də olub–Qiyas Tanrıqulu bəy oğlu, Qazax Müəllimlər Seminariyasının məzunu. O da məktəbə müəllim kimi cəlb olunub. Lakin bəy oğlu olduğu üçün hökümət ona etimad göstərmirdi və müharibənin ilk günlərində o, cəbhəyə göndərildi, oradan isə “qara kağız”ı gəldi. Beləliklə, Umudlu kəndinin ilk təhsilli müəllimi qurban getdi. Daha ətraflı »
Yeni ismarıclar