Hələ ki, hələnin hələsiyəm mən.

Nə sərhəd tanımaz aşiq Kərəməm,

Nə də xan oğlunun Lələsiyəm mən.

Gileylənmək zirvələrə ar gələr,

Hər nə geysəm vücuduma dar gələr,

Bu darlığa dözmək olmur, əzizim.

Qal bu xəcalətdə, ağzı kilidim.

Guya bu dünyada neyləyə bildim?

Deyim ki, təzədən gələsiyəm mən?

Baha satan, ucuz alan dünyadır,

Arzuları nakam qalan dünyadır,

Dağılanı düzmək olmur, əzizim.

Əlimin üzü yox üzümə baxsın.

O hansı ümiddir bizi çağırsın,

Durub arxasınca tələsiyəm mən?

Bəxtim belə bicarədir, fağırdır,

Gedəcəyəm, göylər məni cağırdı,

Daha yerdə gəzmək olmur, əzizim.

Dünya bolluğuna ərkim bir gilə.

Qalmışam özümə lap gülə-gülə,

Elə gülə-gülə öləsiyəm mən.

Qəlbim bir an istəyinə cataydı,

Yaşamağım göz yaşıdır, haraydır,

Göz yaşında üzmək olmur, əzizim.

Vura bilmədiyim hədəf günahı–

Kəsib barmağımı verib silahı,

Bir namərd hakımın köləsiyəm mən.

                        Musa YAQUB,

                       Xalq şairi

Hönkürməkdən, ağlamaqdan bezmişəm,

Səndən ayrı yaşamaqdan bezmişəm,

El-obadan bezmək olmur, əzizim

                               Vahid ƏZİZ,

                                 Xalq şair

Göydə bircə ovuc tüstüsü qaldı.

Saçında əlimin tumarı qaldı,

Ovcunda əlimin istisi qaldı.

Gecələr yuxundan keçər bu qatar.

Gülsən, gülüşünü doğrayar, biçər,

Ah çəksən, ahından keçər bu qatar

Baxma, gözlərini yorunca, baxma.

Qaşların altında cüt yarpaq kimi

Gözlərin saralıb solunca, baxma.

Dünyanın payızı, baharı qaldı.

Ovcunda əlimin istisi qaldı,

Saçında əlimin tumarı qaldı.

Ramiz RÖVŞƏN,

Xalq şair

Dələ yanaşıb

müdir ayıdan

bir iş istədi.

–Düzələr–dedi.

Get-get, qəbula

səhər gəl dedi.

Sabahı ondan

Üç  leş istədi.

Ayı  gördü çaqqalın

var bir gözəl arvadı.

Yerişi canalandır,

Məlahətlidir səsi.

Ayı yüz dona girib,

Oldu onun kirvəsi

Boz ayının oğlu dedi:

Uzun illər görməsəm də,

çox sevirdi atam məni.

İlinəcən gedəcəyəm,

qəbri üstə qara daşdan

qoyduracam hey-kəlini.

Qurbağa suda

Düz üzə bilmir.

Amma balığa

üzmək öyrədir.

Bir çətin işdən ötrü

müdirin qəbuluna

yüz yol getdi qaz kişi.

Qazın göyçək arvadı

bircə dəfə getməklə

düzəldib həmin işi.

Əhməd SÜLEYMANOV,
Yevlax rayonu Köyük kəndi

Daha çiçəyim yox, daha gülüm yox.

Sönmüş gözlərimə heyrətlə baxdın–

Daha alovum yox, daha külüm yox.

Qurumuş dəryada mən–sınmış qayıq,

Sən gülə, mən çürük kötüyə tayıq.

Ürəyin Füzuli eşqinə layiq,

Mənim o sevgiyə layiq könlüm yox.

Sənə məhəbbətdir, mənə qəmdir yaz,

Sənə layla, mənə dərd–ələmdir saz.

Sənə bulaq qıyan mənə şeh qıymaz,

Daha bundan betər qara günüm yox.

Mən–xəzəl, sən isə yamyaşıl yarpaq,

Bu dünya sənə eşq, mənə dağdır, dağ

Daha yağışım yox, daha selim yox.

Dərdimi deməyə deyim qalmayıb,

Səni sevməyə də heyim qalmayıb.

Kəfəndən savayı geyim qalmayıb,

Bundan ağır sitəm, ötə zülüm yox.

Gedir, yaşamağın həvəsi gedir,

Gedir, bir şairin nəfəsi gedir.

Allahın da məndən zəhləsi gedir–

Min cür əzab verir, amma ölüm yox.

Ağrılar yüküyəm mən Tofiq adda,

Halıma göynəyir qohum da, yad da.

Canlı kölgəymişəm mən bu həyatda–

Bir izə dönəsi ayım, ilim yox.

Tofiq YUSİF

Şükür hələ Dədəm Qorqud varıymış.

Anlamayan yəqin ağlı dayazmış,

Söz mülkünün sərvətiymiş, varıymış,

Qəbri nurla dolsun Məmməd Arazın!

Sən ilqara, vəfaya bax, a qardaş,

Tənhalıqda uca dağa qar adaş.

Bizdən ötrü o göyərən qara daş

Dar ayaqda arpa cadı, darıymış,

Qəbri nurla dolsun Məmməd Arazın!

Duman tutub, çətin keçəm bu dağdan,

Yurd gəzirəm o dağ zülmət, bu dağ dan.

Ağıl dözmür, sallanan çox budaqdan,

Gövdə də ki, bir qocalmış qarıymış.

Qəbri nurla dolsun Məmməd Arazın!

Nə bir qəlbi incit, nə də dəy, toxun.

Min-min acdan yox xəbəri day toxun–

Dövlətlinin qulaqları karıymış.

Qəbri nurla dolsun Məmməd Arazın!

Bu xınaya bənzəməyir o xına,

Müəmmadır, çətin hələ oxuna.

Su tökdülər Yalıncığın oxuna,

Onun da ki, əsli-kökü xarıymış.

Qəbri nurla dolsun Məmməd Arazın!

Rafiq, ha dönsə də dünyanın dəfi,

Şair–haqq aşiqi, pozulmaz səfi.

Getdi, qoydu varis Tofiq Yusifi,

Halal olsun, bəxti ona yarıymış!

 Qəbri nurla dolsun Məmməd Arazın!

Rafiq NƏSİROV

Həyat sevinci, qəmi deyilmi ?

Ölüm bir ömürlük iztirabların-

Ağrının, acının cəmi deyilmi ?

Mənəvi dünyaya qalxıb ucalmaq

Qanadlı duyğuya qismətdir ancaq.

Beləysə,  ömürdən, gündən kam almaq

Hər kəsin arzusu, kamı deyilmi ?

Keçir məqamlar  da   gündə  yüz  əldən

Hansı gizli əldir pozan, düzəldən?

Sənin güvəndiyin dünya əzəldən             

Əkilən, biçilən zəmi deyilmi ?

Sirrini, məğzini bilmədik ancaq.

Tapdaq  etdiyimiz bu  qara torpaq

Əbədi mənzilin damı deyilmi ?

Damımız üstündə gəzər, hey gəzər,

Hərə ürəyincə bir mənzil bəzər.

Torpağı sormaqdan etmədik həzər,

Bu da ağlımızın kəmi deyilmi ?

Ötəri mənzildə qədər hökm edər,

Kimimiz bal içər, kimimiz zəhər:

Əbədi mənzildə hamı-bir nəfər,

Bir nəfər özü də hamı deyilmi ?

                                 Bəxtiyar VAHABZADƏ