Ata harayı
Ailəmiz yaxşı yaşayırdı. Qardaşlarımın vaxtsız vəfatı bizi xeyli müddət sarsıtsa da, yaralarımız qismən də olsa qaysaqlamışdı. Şükürlər olsun ki, uşaqları böyümüş, hamısı ali təhsil almışlar. İndi onlar müstəqil yaşaya bilirlər. Ailəli olanlar da var. Uzun müddət atasız qalan bu beş övladın böyüməsində qardaşlarım Məhəmmədlə Maarifin qayğılarından bu gün də bizi tanıyanların hamısı hörmətlə danışır.
Mart ayının ilk günləri arxada qalmışdı. Hamı böyük həvəslə çərşənbələri qeyd edir, insanlar görüşdükcə Novruzun gəlişi münasibəti ilə bir-birini təbrik edir, xoş arzularını bildirirdilər. Belə xoşbəxt ailələrin biri də biz idik. Ətraf rayonlarda yaşasalar da, çox vaxt çərşənbələrdə, xüsusən də bayram axşamında övladlarımızın hamısı, həmçinin üçü öz ailə üzvüləri ilə bizimlə birlikdə olur, axşamdan xeyli keçənə qədər oturub söhbət edər, olub-keçənlərdən, xatirələrdən danışardıq.
Sözün düzü, başqa vaxtlarda da uşaqlarımız gəlib-gedərdilər. Ancaq Novruz bayramı axşamlarındakı qələbəlik, hər kəsin söylədiyi fikirlər, yaddaqalan danışıqlar heç vaxt unudulmurdu, gələn ilin Novruz bayramına kimi xatırlanırdı.
İnanırdıq ki, bu il də əvvəlki illərdəki kimi olacaq. Hamı ailəsi ilə gələcək, qızım Samirə ilə Səbuhinin ailəsi də bizə qoşulacaq. Nəvələrin çox sevdiyi tonqal başındakı sevinc dolu gülüşmələrindən sonra yumurta döyüşəcəklər. Nəvələr heç olmasa 2-3 qonşuya torba atacaqlar. Bu işi ən çox İlqarın oğlu İsmayıl və qızı Rəna sevirdi. Daha ətraflı »
Yeni ismarıclar