Dizlərimi qarnıma çəkib oturdum. Başımı əllərimin arasında sıxıb ağladım.
Şüurlu bir təkliyin içində özümlə qarşılaşmaqdan qorxdum, qaçmaq istədim! Bilirdim əslində qaçmağın, susmağın, qorxmağın nə demək olduğunu! Amma bu dəfə başqa idi… Çünki 23 ildir qurtula bilmirdim!
Yenə həmin 4 gün yaxınlaşır. Yenə mən unutmağa çalışdığım o günləri, xatırlayıb, 4 gün min dəfə ölüb, diriləcəm!
Acımasız qəhqəhələr, bomba səsləri, qan gölünə dönən küçələr, bitməyən fəryadlar!… Daha ətraflı »

Yay son günlərini başa vurmaqda idi. Hamı isti ayların qurtarmasını, payızın gəlişini səbirsizliklə gözləyirdi. Maya ana da sevinc içində idi. Tezliklə onun övladı olacaqdı. Nəhayət, o gün gəlib çatdı. Bəhruz ataya oğlu olduğunu xəbər verdilər. Ata öz oğluna Nicat adını qoydu və dedi:
–Qoy mənim oğlum böyüyüb, Vətəninə, xalqına layiqli igid olsun.
İllər sürətlə keçdi. Nicat məktəbə getdi, müəllimlərinin, məktəbin sevimlisi oldu. Anası ondan: “Oğlum, böyüyəndə kim olacaqsan?”–deyə, soruşanda:
–Mən hərbçi olacağam və torpaqlarımızı düşmən tapdağından azad edəcəyəm–deyə, cavab verərdi. Daha ətraflı »

                                                    MÜQƏDDƏS XATİRƏLƏR

1990-cı illərin əvvəlləri yaddaşlarada hərc-mərclik, münaqişə, iğtişaşlar və müharibə dövrü kimi xatırlanır. Xüsusilə o illər kiçik yaşlı uşaqların yaddaşına, mərmi, güllə səsləri ilə yazılıb. Xatırlandıqca “Qrad”ların, “Alazan”ların, “Kristal”ların uğultuları, vıyıltı səsləri qulaqlarda əks-səda verir. Mənfur qonşumuz olan ermənilərin fitnəkar siyasəti nə böyükləri, nə də uşaqları dinc yaşamağa qoymurdu. Gecənin tən yarısında top-tüfəng səsinə şirin yuxudan ayılmaq dəhşətiydi.
İlqar Vəliyevin anası Hafizə Zəngilan rayonundan olduğu üçün İlqar da 1976-ci ildə orada doğulmuşdu. Ailənin tək övladı olub. Tale uşaqlıqdan İlqarı sınağa çəkib. Hələ bir yaşı olarkən anası xərçəng xəstəliyindən dünyasını dəyişib. Odur ki, altı yaşa kimi İlqarın qayğısını əvvəl ana nənəsi Pakizə, sonra isə ata nənəsi Gülüstan çəkib. On bir- on iki yaşı olanda erməni quldurlarının atdığı atəşlərin tükürpədici səslərinə yuxudan ayılan uşaqlardan biri də İlqar idi. Daha ətraflı »

Tərtər rayonunda Gənclər Gününə həsr olunmuş ümumrayon tədbiri keçirilib. Tədbir iştirakçıları əvvəlcə Mərkəzi Meydanda ulu öndərin abidəsinin önünə gül-çiçək dəstələri qoyaraq, onun əziz xatirəsini yad ediblər.
Tədbir “Asiman” şadlıq sarayında davam etdirildi.
Öncə torpaqlarımızın azadlığı uğrunda canından keçmiş şəhidlərimizin ruhu bir dəqiqəlik sükutla yad edilib.
Toplantını giriş sözü ilə rayon Gənclər və İdman İdarəsinin rəisi Emin Pənahov açaraq gəncləri bayram münasibəti ilə təbrik edib. Qeyd edib ki, bu gün ölkəmizdə gənclər siyasəti mahiyyət və keyfiyyətcə yeni mərhələsini yaşayır. Prezident İlham Əliyev ulu öndərin gənclər siyasətinə sadiqliyini öz qərarları ilə təsdiq edir. Gənclərin mənəvi inkişafı, vətənpərvərlik tərbiyəsi, xarici ölkələrdə təhsili, sosial müdafiə ehtiyacı olanların problemlərinin həlli istiqamətində görülən işlər, gənclər təşkilatlarının formalaşması və inkişafı üçün yaradılan şərait, böyük diqqətin nəticəsidir. Daha ətraflı »

Azərbaycan xalqının mentalitetinə uyğun olaraq yaşlı insanlara qayğı göstərməyi cavan nəsil hər zaman özünə borc bilir. Bütün dünyada olduğu kimi Azərbaycanda da oktyabrın 1-i Beynəlxalq Ahıllar günü kimi qeyd olunur. Lakin nənə və baba olan insanlar üçün ayrıca bir gün müəyyən edilib. Bir çox Avropa ölkələrində “Nənələr və babalar” günü qeyd olunur. 2008-ci ildən 8 fevral günü Beynəlxalq nənələr və babalar günü kimi qəbul olunub və bu təşəbbüsü həm YUNESKO, həm də Avropa Birliyinin mədəniyyət üzrə komissiyaları dəstəkləyib. Həmin gün yaşından aslı olmayaraq nənə və babası olan hər kəs onların ziyarətinə gedir.

Ailəni evin kişisi ilə tanıyarlar.
Ailələrimizin ağıllı, dünyagörüşlü böyüklərə–nənə və babaya həmişə ehtiyacı var. Həm böyük, ağsaqqal-ağbirçək kimi, həm də nəvələrin böyüdülməsində və tərbiyə olunmasında ata-analarla bərabər bu iki şəxsin də zəhməti olur. Nənə və babalar təkcə bi-zum nağıl dünyamız deyil, həm də ağıl dünyamızdır.
Bu günlərdə fotomüxbirimiz Kənan Hüseynzadənin bələdçiliyi ilə bir nənə-babanın görüşünə getdim. Onlarla görüşüm məni heyrətləndirdi. Xüsusilə babanın sinədəftər və iti yaddaşlı olması məndə təəccüb yaratdı. Onun sinəsi ibrətamiz sözlərlə dolu idi. Olanları sanki dünən olubmuş kimi danışması, söz xəzinədarlarımız Aşıq Ələsgərdən, Molla Vəli Vidadidən, Füzulidən, Əliağa Vahiddən və başqalarından gətirdiyi nümunələr elə bil məni sehirləmişdir. Daha ətraflı »

Bizim qəhrəman Elman Hüseynov 1952-ci il fevralın 29-da anadan olub. Qeyri adi bir gündə dünyaya gəlib. Ona görə də qeyri-adi insanıdı. Ancaq kənd sovetində onun doğum gününü 28 fevral yazıblar, çünki, nadir halda olan gündü. Böyük Vətən Müharibəsindən sonra doğulan uşaqlardan idi. Hər yerdə müharibənin vurduğu yaraları sağaltmağa çalışırdılar. 19 yaşda gedənlərin hamısı qayıtmasa da qayıdanlar evləndi və uşaqları oldu. Sonralar nur təbiətli Qızxanım müəllimə Elmanın sinif müəllimi oldu. Müəllimə elə hey Elmandan danışırdı. Onun səliqə-səhmanı, sakitliyi, dərsləri qavraması və sairə çox xoşuna gəlirdi. Sonralar 5-ci sinifdən riyaziyyat, rəsmxət müəllimi və sinif rəhbəri mən oldum Daha ətraflı »

20 Yanvar faciəsi Azərbaycan xalqının yaddaşından heç vaxt silinməyəcəkdir. Bu qanlı faciə…ən amansız qanlı cinayətdir. 

İlham ƏLİYEV

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

Bütün Azərbaycan xalqı şəhidlərimizlə fəxr edir. Şəhidlərimiz daim bizim ürəyimizdə yaşayır və əbədi yaşayacaqdır.

 İlham ƏLİYEV,
 Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

Tərtər rayonunda 20 yanvar şəhidlərinin 30-cu ildönümünə həsr olunmuş tədbir Şəhidlərin xatirəsinə ucaldılmış abidənin önündən başlandı. Şəhidlərin ruhuna dua oxundu. Abidənin önünə gül-çiçək dəstələri qoyuldu.
Tədbir iştirakçıları 20 yanvar faciəsinə həsr olunmuş məktəblilərin əl işlərindən ibarət sərgiyə baxdılar. Sonra tədbir rayon Gənclər Mərkəzində davam etdirildi.
Rayon icra hakimiyyətinin başçısı Müstəqim Məmmədov məruzə ilə çıxış etdi. O bildirdi ki, Azərbaycan xalqının tarixinə Qanlı Yanvar faciəsi kimi daxil olmuş 1990-cı il 20 Yanvar hadisələrindən 30 il keçir. Keçmiş sovet dövlətinin hərb maşınının həmin gün Azərbaycan xalqına qarşı həyata keçirdiyi vəhşi terror aktı insanlığa qarşı törədilmiş ən ağır cinayətlərdən biri kimi bəşər tarixində qara səhifə olaraq qalacaqdır. Milli azadlığı, ölkəsinin ərazi bütövlüyü uğrunda mübarizəyə qalxmış dinc əhaliyə divan tutulması, kütləvi terror nəticəsində yüzlərlə günahsız insanın qətlə yetirilməsi və yaralanması totalitar sovet rejiminin süqutu ərəfəsində onun cinayətkar mahiyyətini bütün dünyaya bir daha nümayiş etdirdi.
Sovet Ordusunun böyük kontingentinin, xüsusi təyinatlı bölmələrin və daxili qoşunların Bakıya yeridilməsi amansız qəddarlıq və görünməmiş vəhşiliklə müşayiət edildi. Həmin vaxt Azərbaycan qonşu Ermənistanın da təcavüzünə məruz qalmışdı. Belə bir şəraitdə sovet rəhbərliyi nəinki münaqişənin qarşısını almaq üçün qəti tədbirlər görməmiş, əksinə, Azərbaycana yeridilən ordu hissələrinin tərkibinə Stavropol, Krasnodar və Rostovdan səfərbərliyə alınan erməni əsgər və zabitləri, sovet hərbi hissələrində xidmət edən ermənilər, hətta erməni kursantlar da daxil edilmişdi. Daha ətraflı »

Övlad borcu çətin və qaytarıla bilinməyən borcdur. Çünki hər bir valideyn uşağını boya-başa çatdırana qədər çox əziyyət çəkir. Atalar və analar övladlarının xoş güzəranı üçün hər əziyyətə, çətinliyə dözürlər. Böyük dramaturq Cəfər Cabbarlı “Ana” şeirində ana məhəbbətindən bəhs edib.
Ana! Ana! O adın qarşısında bir qultək
Həmişə səcdədə olmaq mənə fəxarətdir;
Onun əliylə bəla bəhrinə yuvarlansam,
Yenə xəyal edərəm bəzmi-istirahətdir.
Valideynə hörmət etmək hər kəsin müqəddəs borcudur. Valideyn xeyir-duası deyilən bir ifadə mövcuddur. Lakin əfsuslar olsun ki, cəmiyyətimizdə övladının gələcəyini fikirləşməyən, narkotik, alkoqol içkilərinin düşkünü olan atalar və ya öz uşağını düşdüyü mühitə qurban verən analar vardır. Öz həyat yoldaşına övladlarının gözü qarşısında əl qaldıran atanın yanında uşağın psixologiyasından və tərbiyəsindən söhbət gedə bilməz. Çünki tərbiyə prosesi irsiyyətlə bağlıdır. Çox vaxt tərbiyənin anadan asılı olduğu fikri deyilir. Ailə tərbiyəsi həm atadan, həm də anadan asılıdır.Çünki ailə kiçik dövlətdir. Onun başçısı da atadır. Belə bir atalar sözü var: “Hər bir uşaq öz ailəsinin güzgüsüdür”.
Bəzən ata və analar övladlarını öz arzuladıqları kimi görmək üçün uşaqlara zor tətbiq edirlər. Belə hallarla üzləşən yeniyetmələr əksinə evdən və ailədən bezirlər və nəticədə cəmiyyətdə layiqli yer tuta bilmirlər. Övladlar arasında qoyulan fərq, uşağı başqalarının yanında təhqir etmək, ona qarşı inamsızlıq yetkinlik yaşına çatmayan adamlarda yalnızlıq hissini formalaşdırır. Valideyn ilk növbədə tələbkar olmalıdır. Öz istəyini xoşluqla övladına sevdirməli, onda həmin sahəyə maraq oyatmalıdırlar.
Bəziləri isə uşağa çox pul verməklə ona yaxşılıq etdiyini düşünür. Lakin uşağın bir gündə xeyli pulu nəyə sərf etməsinə valideyn biganə qalmamalıdır. El arasında belə bir deyim var: “Uşağı buyur, dalınca yüyür”.
Hər zaman ana-atalarımızın qayğısına qalmalıyıq. Onların könlünü xoş etmək, razı salmaq ən böyük arzumuz olmalıdır. Hər kəsin əzbər bildiyi belə bir ibrətamiz hekayə var: Daha ətraflı »

                                                              Qədir Tərtərli AYB-nin üzvü, “Qızıl Qələm”    mükafatı laureatı                                                                                                                                                                                    Dünən gecə əmim oğlu yuxuma girmişdi. Aprel döyüşlərində şəhid olmuş əmim oğlunu deyirəm. Üzünə baxan kimi sözlü adama oxşadığını hiss etdim. Sözlü adamı tanımaq da mənim əlimdə iki vur ikidi. Uşaqlığımdan beləyəm. Bir adamın ki, diqqətlə üzünə baxdım, o saat bilirəm ki, nəsə bir sözü var.
Nə deyəcəyini, məndən nə soruşacağını əvvəlcədən soruşmaq istəmədim ondan. Bilirdim ki, sözünü ürəyində saxlayası döyül ha, nə vaxtsa deyəcək.
– Əmioğlu, -dedim, səndən çıxmayan iş, nə yaxşı yuxuma girmisən? Elə yadıma düşürdün ki… Deyirdim kaş nə olaydı, əmioğlumnan lap yuxuda olsa da görüşəydik. Bir hal-xoş eləyəydik. Allaha şükür ki, bu istəyim baş tutdu. Hə, əvvəlcə de görüm necəsən, günlərin necə keçir, darıxıb eləmirsən ki, buralarda?
Bir az qaşqabaqlı cavab verdi sualıma. Görünür, nədənsə dilxorçuluğu varmış:
– Necə olacam, burdakı ölülər necədisə, mən də eləyəm. Sizin kimi halva yemirik ki! Yatanda yatırıx, duranda dururux. O ki, qaldı darıxmağıma, necə deyim ey, bilmirəm. Gündü də, keçiririk. Yaxşısı da olur, pisi də. Bir də axı, tutalım ki, darıxdım, darıxıf neyliyəsiyəm ki? Parkı yox, bulvarı yox, gəzməli elə bir yeri yoxdu ki, buraların. Qəvrisannıxdı, qəvirlərdi, bir də ki, mənim kimi ölülərdi burda. Daha ətraflı »