Talıb Məmmədli
ÖMRÜN FƏSİLLƏRİ
Yaz kimi gəldik cahana,
Tər çiçəklər ətri saçdıq.
Pərvazlana-pərvazlana
Şirin-şirin dillər açdıq,
Noğullandıq, noğullandıq.
Duyum verdi ömrün yayı,
Duyduq əsil-soyumuzu.
İgidlərin olduq tayı,
Vətən sevdi boyumuzu,
Oğullandıq, oğullandıq.
Qayğılardan halı olduq,
Payıza yetdi yaşımız.
Övladlarla bara dolduq,
Bardan əyildi başımız,
Ağıllandıq, ağıllandıq.
Oğul evləndi, qız köçdü,
Uralandıq bostan kimi,
Çatdıq qışa, ömür heçdi,
Əfsanəvi dastan kimi
Nağıllandıq, nağıllandıq
YOLUM DÜŞDÜ
Lütfün olsa da dadlı
Rüzgarmışsan təzadlı.
Döndün, uşaqlıq adlı
Çiçəyim – gülüm düşdü.
Atlar təzə kişnəmiş,
Göydən alma düşməmiş,
Nağıl kökəm bişməmiş
Söndürdün, külüm düşdü.
Ta ki, özümü qandım
Gənclik oduyla yandım.
İgid Babəki andım,
Bədəndən qolum düşdü.
Doyammadım o tamnan –
Hikmət dolu butamnan.
Dostlaşanda atamnan
Araya ölüm düşdü.
Arzu-dilək öldüsə,
Ürək bomboş çöldüsə,
Bölən necə böldüsə
Payıma zülüm düşdü.
Ləj oldun, dünya, mənnən,
Çaşdırdın duman-çənnən.
Günahkarammı sənnən
Mənim də yolum düşdü?
Yuxular
Şirin arzularım aşıb-daşardı,
Darıxardım arzulara çatmağa.
Qəlbimdə tükənməz həvəs yaşardı,
Tələsərdim gecələri yatmağa.
Dincliyi əlimdən alardı həvəs,
Bir dəm nə yorulub, nə də doyardım.
Gecəni üzümə bağlanan qəfəs,
Yuxunu ömrümə itki sayardım.
Beləcə gün keçdi, illər ötüşdü,
Saysız arzularım qönçədə qaldı.
Cavanlıq ömrümdən aralı düşdü,
Həvəsin yerini xəyallar aldı.
İndi yuxulardı çatan köməyə,
Yuxunu kölgə tək izləyirəm mən.
Məni arzulara çatdırır deyə,
Gecəni həsrətlə gözləyirəm mən.