Hər səhər işə gələndə, şəhərimizin küçələrini təmiz və səliqəli görürəm. Bu mənzərə insanda xoş duyğular oyadır.
Ancaq axşamlar həmin küçələri tanımaq olmur. Hər yerə atılmış siqaret qutuları, dondurma kağızları, zibil qutularının kənarlarına tökülmüş məişət tullantıları əhvalımı pozur. Axı, niyə belə olmalıdır?
Mən əvvəllər Rusiyada ya-şamışam. Bu ölkədə belə bir qayda var: əgər kimsə içtimai qaydaları pozursa, dərhal ətrafdakıların qınağı ilə qarşılaşır. Ona görə də istirahət məkanlarında, küçələrdə körpə uşaqdan tutmuş böyüklərədək heç kim zibili yerə ata bilməz.
Bəs biz necə edirik? Anasının əlindən tutub dondurma yeyən uşaq kağızı yerə atır, valideyn dillənmir, maşınların pəncərələrindən əlimizə keçənləri yola səpələyirik, heç kim buna fikir vermir. Yəni bir növ laqeydlik var. Halbuki, belə hallarda ictimai qınaq lazımdır. Bu məsələlərdə də birliyimiz bizə çox kömək edə bilər.
Ülviyyə Quluyeva,
“Yeni Tərtər” qəzetinin
kompüterçisi