Nə yaxşı görüşdük, nə yaxşı yenə…”
Hər dəfə tətillərdən, istirahət günlərindən qayıdanda, Əvəz Nəsirov hər birimizi bu sözlərlə qarşılayırdı. Bizə də elə gəlirdi ki, həmişə belə olacaq…
Ancaq günlərin bir günü özü işdən çıxmaq qərarını verdi… Əvəz müəllimi daim ailəsinin, övladlarının, nəvələrinin qayğıları ilə yaşayan zəhmətkeş insan, məsuliyyətli qəzet işçisi kimi xatırlayırıq.
Sovet dönəmində qəzetin kənd təsərrüfatı şöbəsində işlədiyi üçün, xəbər janrını xüsusilə sevirdi. Redaktor hansı işi tapşırsa, mütləq yarıdırdı.
Heç birimiz bu həyatda daimi deyilik. Əgər yada düşəcəyiksə, deməli, hədər yerə yaşamamışıq. İş yoldaşımız Əvəz Nəsirov kimi.
“Yeni Tərtər”