Ey xoşbəxtlər xoşbəxti Qeys! Ey bəxtiyarlar bəxtiyarı Mahmud! Mən də vaxtı ilə başqaları kimi sizləri nakam hesab eləyib, uğursuz taleyinizə acıyırdım.
İndi isə həyatda rast gəldiyim yaşananları gördükcə taleləri real dərk edə bilmədiyimə, xarakterlərə həddinən artıq sadəlövh yanaşmağıma görə özümü qınayıram.
Yəqin ruhunuza agah olmamış deyil ki, bu gün sizlərə qibtə eləyən, az qala həsəd aparan neçə-neçə “Qeyslər”, “Mahmudlar” mövcudur.
Biləsiniz ki, müasir “Leylilər” Qeysləri Məcnuna yox, yazıqlar-yazığına, “Əslilər” Mahmudları Kərəmə yox, milli düşmən obrazına çevirirlər.
Xoşbəxt Məcnun, sən ona görə xoşbəxtsən ki, səni biyabana salan müqəddəs bir eşq, ülvi bir sevgi idi. Bu dövrün “Qeysləri” əndazədən çıxan iddialar, tələblər, ehtiyaclar, hətda iftiralar üzünnən yesirə dönürlər. Sən ona görə xoşbəxtsən ki, bəzi “Məcnunlar” kimi məhkəmə zallarına ayaq döymürsən, həsrət qaldığın övladın üçün burnunun ucu göynəmir. Atalı-analı yetim qalan balaların yoxdur. Dildən pərgar media ünsürləri sənin taleyini mövzu edib ictimaiyyətin qınaq obyektinə çevirmirlər…
Bəxtiyar Mahmud! Sən ona görə bəxtiyarsan ki, bu dövrün “uzaqgörən Mahmudları” ilə bacanaq olmaq sənə nəsib deyildi. Səni də, millətini də dayıları ilə birlikdə düşmən edən övladların yoxdur.
Bəxtiyar Mahmud! Sənin atan da Cavad xan, Mehdi Qulu xan, Çələbi xan, Pənah Əli xan və başqa xanlar kimi məşhur bir xan olub – Ziyad xan.
Sən indiki rəzil “Mahmudların” taleyini, yaşamını bir xan oğluna rəva görərdinmi?!
Xoşbəxt Məcnun! Bəxtiyar Kərəm! Siz ona görə xoşbəxt və bəxtiyarsınız ki, sevginiz ucuzlaşan, cılızlaşan sevgilərdən deyil. Sizin sevginiz nəğmələşən, musiqiləşən, şeirləşən, nümunələşən, nəhayət əbədiləşən, müqəddəsliyini, saflığını, ülviliyini həmişə saxlaya biləcək bir sevgi oldu.
| Məcnunu, Kərəmi nakam saymıram, Səadət əbədi sevgilərindi. Odlara qalamır, çöllərə salmır, Urvatdan düşübdü sevgilər indi. |
Çox sevgi odları sönür yarıda, Yad nədi, nifrətə dönür yarı da. Suçsuz körpələri kimlər yarıda, Sınıq ürəklərdə sevgilər indi? |
Sözüm çəkməsə də bir elə əncam Qalmasın ürəkdə, qoy yazım elə Gəl indi, ay Talıb, etiqad elə, Güvən vəfasına sevgilərindi. Talıb Məmmədli |