NAXƏLƏFLƏR
“Bala Kirpi” yenə şəhəri gəzməyə çıxmışdı. O bilirdi ki, 44 günlük Vətən müharibəsi dövründə Tərtərdə salamat yer qalmayıb, ermənilərin atdıqları top mərmiləri və raketlər rayonu bərbad hala salıb, binalar, təsərrüfatlar, yollar, kommunikasiya xətləri darmadağın edilib, mülki əhalidən xeyli ölən və yaralanan olub. Tərtər şəhəri də daxil olmaqla 40 yaşayış məntəqəsinə 16 min 277 top, tank, “Qrad” mərmiləri düşüb, 21 qadağan olunmuş raket atılıb. Həmin yaşayış məntəqələrində 60 fərdi yaşayış evi və 2 mənzil, 6 sahibkarlıq obyekti, 2 sosial obyekt tamamilə dağıdılıb, 8 nəqliyyat vasitəsi yararsız vəziyyətə düşüb, 5017 fərdi yaşayış evi və mənzilə, 301 qeyri-yaşayış sahəsinə, 178 sahibkarlıq obyektinə, 45 sosial obyektə, 30 inzibati binaya, 95 nəqiliyyat vasitəsinə, 18 kənd təsərrüfatı texnikasına ziyan dəyib, 61 baş iri buynuzlu, 393 baş xırdabuynuzlu heyvan, 24 arı ailəsi məhv olub.
Vurulan yaraları sağaltmaq üçün dövlət tərəfindən təxirəsalınmaz və genişmiqyaslı tədbirlər görülür, dağıdılmış və ziyan görmüş evlər, mənzilər, obyektlər yenidən tikilir və ya bərpa olunur, dəymiş ziyanın məbləği ödənilir. Bir sözlə, hazırda Tərtər geniş bir tikinti meydançasına bənzəyir, hər yerdə yenidənqurma işləri gedir, yollara asfalt salınır, küçələr təmir olunur, abadlaşdırılır, yaşıllıqlar salınır. Ümumiyytlə, Tərtər yenidən qurulur və daha da gözəlləşir.
Lakin əfsuslar olsun ki, görülən bu işlərə və yaradılan gözəlliklərə hələ də xor baxan naxələf ünsürlər mövcuddur. Bunu “Bala Kirpi” şəhərin küçələrini gəzərkən öz gözləri ilə gördü. Nadürüst adamlar təzə asfalt salınmış yolları qazır, səki kənarlarına düzülmüş daşları (bardürləri) aşırır, gül kollarını qırır, məişət tullantılarını hara gəldi atır, bununla da şəhərdə xoşagəlməz bir mühit yaradırlar. Rayon rəhbərliyi və zəhmətkeş insanlar nə qədər cəfa çəkib, səliqə-səhman yaradır, şəhəri gözəlləşdirir, nankorlar, naxələflər isə dağıdır, ziyan vurmaq xislətlərindən əl çəkmirlər.
“Bala Kirpi” öz-özünə danışırmış kimi deyinirdi: “Bir də görürsən yaramazın biri yaşıllıq sahəsində bitən çiçəkləri yolub səpələdi ətrafa, yaşıllığı tapdalayıb zay edir. Deyən gərək: “Ə, şərəfsiz, bu çiçək sənin xoşuna gəlirsə, qoparırsansa qoxla və yaxud apar güldana qoy, niyə qırıb ətrafa atırsan?! Niyə yaşıllığı əzirsən?! Bunun sənə nə faydası?! Niyə gözəlliyi korlayırsan?!”.
Belə nadürüstlər bəlkə də ömründə bir ağac əkməyib, bir gül kolu becərməyib və onların hansı zəhmətlə 
ərsəyə gəlməsindən xəbəri yoxdur. Yoxsa belə əzazillik etməz.
“Bala Kirpi” gəzə-gəzə gəlib çıxdı redaksiyanın yerləşdiyi Famil Qulami küçəsinə. Binanın ətrafına baxarkən gördü ki, hər yer boş pivə və araq şüşələri, şpirislər, siqaret kötükləri ilə doludur. Öz-özünə fikirləşdi: “Görəsən səhər-səhər bunlar nədir belə?!” Maraq ona güc gəldi. Qapını döyüb baş redaktorun otağına girdi. Salam-əleykümdən sonra əhvallaşdı və soruşdu: “Binanın ətrafına səpələnən bu boş şüşələr, şpirislər, siqaret kötükləri nədir?”
Baş redaktor açdı sandığı, tökdü pambığı:
–Tək bizim binanın ətrafı belə deyil. Şəhərdə səhərlər çox belə mənzərənin şahidi olarsan. Bunların hamısını narkamanlar, nəşəxorlar, alkoqoliklər törədirlər. Toranlıq düşən kimi harda sakit güşə var, toplaşırlar ora və başlayırlar adətkar olduqları işlərini görməyə. Hər səhər bu zir-zibili təmizləməkdən zinhara gəlmişik, biz təmizləyirik, onlar yenidən bu hala salırlar. Deyəsən polislər də bu əməllərə göz yumurlar. Yoxsa belə arxayınçılıqla bu eybəcər və çirkin, həmçinin gənclərimizin həyatını zəhərləyən hərəkətlər olmazdı. Bunların qarşısı alınmasa, yekun zərbə cəmiyyətimizə dəyəcək, insanlar qlobal təhlükələrlə qarşı-qarşıya qalacaqlar!
“Bala Kirpi” baş redaktorun otağından çıxdı, amma bilmədi ki, hara getsin. Bir az əvvəlki, söhbət ona yaman pis təsir eləmişdi…
Tofiq Yusif