Siz dağ çayının şırıltılı zümzüməsini dinləmisinizmi? Bir yamacın döşündə qurulan alaçığı döyəcləyən yağış damcılarının əsəbə sığal çəkən sehirli nəğməsindən mürgüləmisinizmi? Gül-çiçəyə bələnmiş bir talada dirsəklənərək, müşkü-ənbər qoxuyan havanı acgözlüklə ciyərlərinizə çəkib, sinədolusu: “Oxxayyy!”-demisinizmi? Küləyin laylasında heyrətə gəlmisinizmi? Şəlalənin “Cəngi”sinnən necə? Şimşək çaxışı, dolmuş buludların göz yaşı, açılan səhər, Günəş işığı, ulduzların “Ağ yolu”, Qədir Rüstəmovun “Sona bülbüllər”i, Dədə Qorqudun qopuzu və nəhayət, Məmməd Arazın söz ləngəri… Bunların hamısının əks sədası var Rafiq Nəsirovun şeirlərində. Onun qələmini Tanrı sehirləyib. Yazdıqları bəndə işi deyil, İlahidən gəlmədir.
Rafiq sadə bir kənd ailəsinin sadə bir oğludur. Zəhmət onun alın yazısı olub, elə bu yazıda ona ali təhsil almağa imkan verməyib. Amma… Səhv eləmirəmsə Tofiq Bayram deyib: “Zornan Allah olmaq olar, amma şair yox”.
Kimsə alim ola bilər, professor, akademik, lap Lütfi Zadə də olmaq olar,
amma şair yox.
Rafiqin bəlkə də hələ dünyaya gəlməmiş şair olacağını şərtləndirən duyğuları var imiş.
Allahın lütfü ilə şair doğulmuş və qardaşım bildiyim Rafiqlə illərdi ki, ünsiyyətimiz var. Hər şerini oxuyanda ürəyimdən belə bir xoş arzu keçib: “Kaş mən də Rafiq kimi yazaydım!”.
Rafiq Nəsirov Tərtər rayonunun Bayandurlu kəndində anadan olub və indi də ailəsi ilə birlikdə orada yaşayır.
Onun yaradıcılığından nümunələri sizə təqdim edirik.
Tofiq YUSİF